Brak znaków drogowych i wyznaczonych miejsc nie decyduje o tym, że utwardzony plac nie jest parkingiem

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Brak znaków drogowych i wyznaczonych miejsc nie decyduje o tym, że utwardzony plac nie jest parkingiem

#1 Post autor: piotrusb » 04-02-2021, 15:50

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 listopada 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 472/20.
W czasie orzekania przez organy nadzoru budowlanego w niniejszej sprawie, obowiązywał przepis art. 29 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.) stanowiący, że "pozwolenia na budowę nie wymaga budowa miejsc postojowych dla samochodów osobowych do 10 stanowisk włącznie, jak również przepis art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego z którego wynikało, że "pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na utwardzeniu powierzchni gruntu na działkach budowlanych".

Oba te unormowania miały zasadnicze znaczenia dla prawidłowej oceny niniejszej sprawy.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

W myśl art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na utwardzeniu powierzchni gruntu na działkach budowlanych. Tego rodzaju roboty budowlane nie wymagają również zgłoszenia organowi administracji architektoniczno-budowlanej, gdyż nie zostały wymienione w art. 30 ust. 1 Prawa budowlanego.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Urządzenia budowlane to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9).

Przepis art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego dotyczy przypadku, gdy utwardzenie powierzchni gruntu ma charakter niesamoistny (jest zasadniczo urządzeniem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego), a więc nie prowadzi do powstania samodzielnej budowli.

Dla rozróżnienia budowli w postaci utwardzonej powierzchni gruntu od robót budowlanych o takim charakterze decydujące znaczenie ma to, że w przypadku budowli - utwardzenie gruntu jest dokonywane dla stworzenia obiektu budowlanego o oznaczonej funkcji, wówczas tak urządzony (utwardzony) teren pełni samodzielną funkcję jako np.: plac składowy, manewrowy, postojowy, parkingowy. Dlatego w takim przypadku wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę.

Jeśli pomiędzy utwardzeniem działki, a innym obiektem budowlanym na tej działce, brak jest bezpośredniego związku funkcjonalnego, a więc gdy utwardzenie pełni samodzielną lub dominującą - a nie służebną - funkcję, wtedy zastosowanie art. 29 ust. 2 pkt 5 w zw. z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego jest nieuzasadnione (wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II OSK 701/16).

W celu prawidłowego rozróżnienia i kwalifikacji robót budowlanych jako utwardzenia w rozumieniu art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego prowadzącego do powstania urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 9) albo jako samodzielnej budowli o określonej funkcji np. bazy sprzętowo-samochodowej czy też niezwolnionego z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę parkingu powyżej 10 samochodów osobowych - należało poczynić ustalenia, co do funkcji wykonanych robót budowlanych w postaci utwardzenia powierzchni działki oraz istnienia innych obiektów budowlanych na tej działce.

Właściwe ustalenie przez organy nadzoru budowlanego charakteru wykonanych robót budowlanych miało podstawowe znaczenie dla prawidłowego zastosowania przepisów prawa materialnego.

Przede wszystkim wymagało ustalenia, czy parkowanie pojazdów ma charakter stały, a w przypadku stwierdzenia, że na terenie działek urządzony został parking, należało zbadać, ile samochodów jest faktycznie parkowanych oraz jaka jest potencjalna pojemność takiego parkingu. Czy urządzenie parkingu nie jest sprzeczne z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym. Natomiast fakt, że na przedmiotowym terenie nie stwierdzono wyznaczonych miejsc parkingowych, ani znaków drogowych poziomych i pionowych informujących o lokalizacji miejsc parkingowych, nie oznacza sam w sobie, że nie powstał samodzielny obiekt budowlany o określonej funkcji.

Podkreślenia wymaga, że organy obu instancji, z naruszeniem art. 7, 77 § 1, 80, 107 § 3 k.p.a., w zw. z art. 105 § 1 k.p.a. nie wyjaśniły wskazanych wyżej okoliczności, co miało istotne znaczenie dla wyniku sprawy.

Prawidłowe ustalenia faktyczne wymagały wyjaśnienia tych kwestii, a ich brak stanowił naruszenie ww. przepisów postępowania. Konieczne będzie zatem zweryfikowanie czy w sprawie mamy do czynienia z utwardzeniem powierzchni gruntu mającym charakter niesamoistny, czy też z utwardzeniem gruntu stanowiącym budowlę pełniącą samodzielną lub dominującą funkcję.

Jeżeli w wyniku robót utwardzających teren powstaje plac na którym w sposób stały i zamierzony parkuje więcej niż 10 samochodów osobowych, to nie jest to już wyłącznie urządzenie budowlane (plac postojowy), a obiekt budowlany, co do którego budowy art. 29 ust. 1 pkt 10 Prawa budowlanego przewiduje konieczność uzyskania pozwolenia na budowę. Ilość 10 miejsc postojowych stanowi granicę rozdzielającą urządzenie budowlane w postaci placu postojowego od obiektu budowlanego służącego parkowaniu pojazdów. Utwardzony plac o ilości miejsc postojowych większej niż 10, jako będący obiektem budowlanym, podlega pełnemu reżimowi Prawa budowlanego. (WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Rz 1272/17; WSA w Krakowie w wyroku z dnia 8 lipca 2019 r., sygn. II SA/Kr 409/19).

Wskazać trzeba, że ustalenie powyższych kwestii może mieć również wpływ na ocenę zachowania warunków wynikających z przepisów § 18 - 21 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Rozpoznając ponownie sprawę organ stosownie do art. 153 p.p.s.a., uwzględni dokonaną przez Sąd wykładnię przepisów prawa oraz wskazania co do dalszego postępowania zawarte w niniejszym wyroku. Organ nadzoru budowlanego dokona zatem ponownej, wszechstronnej oceny sprawy i w zależności od ustaleń podejmie stosowne rozstrzygnięcie.
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/19EFA25EE8
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów administracyjnych”