Wierzyciel ma prawo poznać dane osobowe dłużnika

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Wierzyciel ma prawo poznać dane osobowe dłużnika

#1 Post autor: piotrusb » 24-01-2018, 14:40

Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 16 listopada 2017 r., sygn. akt II SA/Go 881/17.

Skarżący wystąpił o udostępnienie z rejestru mieszkańców danych M.C. w zakresie adresu i daty zameldowania na pobyt stały, adresu i daty zameldowania na pobyt czasowy, wszystkich poprzednich miejscach zamieszkania, zgłoszenia wyjazdy poza granice kraju, serii, numerze i dacie ważności dowodu osobistego, pozostawaniu dłużnika w związku małżeńskim oraz informacji o pozostawaniu przy życiu rodziców dłużnika. Wnioskodawca podał, że policja na wniosek sądu ustaliła, że M.C. od 7 lat nie mieszka pod adresem [...] a sąd wezwał go do ustalenia prawidłowego adresu zamieszkania lub przebywania dłużnika. Nadto A.W. wskazał, że dotychczasowa egzekucja wobec dłużnika był bezskuteczna, a jego interes prawny wynika z faktu posiadania nakazu zapłaty. Prezydent Miasta, działając na podstawie art. 47 ust. 3 w zw. z art. 46 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności po rozpatrzeniu wniosku (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm. – dalej u.e.l.), orzekł o odmowie udostępnienia, a wojewoda decyzję tę podtrzymał. W uzasadnieniu decyzji organ II Instancji stwierdził, że interes prawny w skarżącego w uzyskaniu danych M.C. dot. poprzednich adresów pobytu stałego i czasowego, serii, numerze i dacie ważności dowodu osobistego, informacji o pozostawaniu w związku małżeńskim oraz o pozostawaniu przy życiu jego rodziców nie jest aktualny, obiektywnie istniejący, a jedynie hipotetyczny. Zamiar zainicjowania postępowania sądowego nie wypełnia istotnych elementarnych wartości na jakich oparty jest interes prawny. Samo deklarowanie wszczęcia w przyszłości postępowania sądowego, przesądza o braku uzasadnionych podstaw prawnych i faktycznych interesu prawnego. WSA uwzględnił skargę na powyższą decyzję stwierdzając w uzasadnieniu:
Wojewoda nie uwzględnił istotnych okoliczności sprawy a wyprowadzone wnioski odnośnie braku po stronie skarżącego interesu prawnego są przedwczesne. Z akt sprawy wynika, że A.W. złożył do Sądu Rejonowego wniosek o wyjawienie majątku dłużnika M.C.

W orzecznictwie wskazuje się, że wyjawienie majątku jest pomocniczym środkiem egzekucji, pozwalającym uzyskać bezpośrednio od dłużnika - przy ewentualnym zastosowaniu przymusu - informacje o jego stanie majątkowym, niezbędne do wszczęcia albo prowadzenia toczącej się już egzekucji. Tworzy ono zamkniętą całość, nie mając zasadniczego, bezpośredniego wpływu na zainicjowanie lub tok postępowania egzekucyjnego, a jego podstawowym i jedynym celem jest ustalenie, czy dłużnik dysponuje mieniem nadającym się do egzekucji i gdzie się ono znajduje (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 19 listopada 2010 r., III CZP 92/10). Sąd właściwości ogólnej dłużnika, o którym mowa w art. 914 § 1 k.p.c., określa się według miejsca jego zamieszkania lub pobytu (art. 27 i 28 k.p.c.).

Nadto z akt sprawy wynika, że skarżący został wezwany przez Sąd Rejonowy do wskazania prawidłowego adresu zamieszkania lub przebywania dłużnika M.C., gdyż dłużnik od około 7 lat nie zamieszkuje pod wskazanym adresem. Wskazać trzeba, że udostępnienie danych adresowych bez zgody osoby, której dane te dotyczą, następuje wtedy, gdy ich uzyskanie leży w interesie prawnym osób wnioskujących o ich udostępnienie. O interesie prawnym skarżącego mogłyby świadczyć takie okoliczności, w których sytuacja prawna skarżącego byłaby zależna od danej osoby, i dlatego jej odnalezienie wymagałoby uzyskania jej adresu. A więc, gdyby skarżący nie mógł zrealizować swoich uprawnień lub nie mógł poddać się prawnie określonym obowiązkom, bez udziału osoby, której dane adresowe służyłyby jej odnalezieniu (zob. wyrok NSA z dnia 5 lutego 2009 r., II OSK 95/08). W orzecznictwie zwrócono również uwagę, że artykuł 46 ust. 2 pkt 1 u.e.l., wprowadzając przesłankę interesu prawnego żądającego udostępnienia danych z rejestrów ewidencji ludności, nie określa aspektu przedmiotowego, który daje podstawy do wyznaczenia granic przedmiotowych interesu prawnego. Przy wykładni interesu prawnego jako przesłanki materialnoprawnej żądania udostępnienia danych nie można wyznaczyć wąskich ram związanych z autorytatywną konkretyzacją normy materialnego prawa administracyjnego poprzez przyznanie (cofnięcie) uprawnienia materialnoprawnego lub obciążenia obowiązkiem materialnoprawnym. Takie wąskie ujęcie interesu prawnego, na podstawie art. 46 ust. 2 pkt 1 u.e.l., nie wyczerpuje tej wartości prawnej, a wymaga ujęcia szerszego obejmującego możliwość prawną podjęcia obrony prawnej na szeroko pojętej drodze prawa do procesu. Nie oznacza to jednak, że w sposób różny od przyjętego w art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego należy ustalić cechy przesądzające o przyznaniu jednostce interesu prawnego. Zarówno w doktrynie prawa administracyjnego jak i w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że interes prawny powinien być sprawdzalny obiektywnie, indywidualny, konkretny, a także aktualny (zob. wyrok NSA z dnia 26 lipca 2016 r., II OSK 286/16). W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie można również pominąć konstytucyjnego prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). Powszechnie przyjmuje się, że prawo do sądu obejmuje, po pierwsze, prawo dostępu do sądu, po drugie, prawo do właściwej procedury przed sądem, a po trzecie, prawo do wyroku sądowego, tzn. do otrzymania w orzeczeniu wypowiedzi sądu na temat sprawy poddanej jego rozstrzygnięciu. Funkcją prawa do sądu nie jest zagwarantowanie podmiotowi występującemu z żądaniem udzielenia ochrony prawnej korzystnego wyniku sprawy. Rolą prawa do sądu jest udzielenie uprawnionemu podmiotowi wsparcia w dochodzeniu przysługujących jemu praw i swobód na zasadach określonych przez przepisy prawa.

Wskazać trzeba, że organ odwoławczy odmawiając udostępnienia danych odwołał się do twierdzeń skarżącego odnośnie zamiaru wszczęcia w przyszłości postępowań sądowych i egzekucyjnych. Nie może budzić wątpliwości, że zamiar strony zainicjowania w przyszłości postępowania sądowego nie oznacza, że strona ta posiada interes prawny w uzyskaniu danych (zob. wyrok NSA z dnia 26 lipca 2016 r., II OSK 286/16). Należy jednak zawsze mieć na uwadze okoliczności danego przypadku. Wymaga podkreślenia, że w rozpoznawanej sprawie skarżący złożył wniosek o wyjawienie majątku dłużnika. Skoro zostało wykazane, że dłużnik M.C. nie przebywa pod adresem wskazanym przez organ, to nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem organów, które odmówiły udostępnienia poprzednich adresów pobytu stałego i czasowego wskazanej osoby. Takie stanowisko w istotny sposób utrudnia skarżącemu przeprowadzenie postępowania sądowego o wyjawienie majątku. W tym zakresie A.W. posiada interes prawny. Przy ocenie, czy odnośnie pozostałych wnioskowanych danych skarżącemu przysługuje interes prawny, organy powinny mieć na uwadze cel postępowania w sprawie wyjawienia majątku a także zakres podmiotowy tegoż postępowania.

W konsekwencji zdaniem Sądu w rozpoznawanej sprawie doszło do naruszenia przepisów art. 7, 77 § 1, i 80 k.p.a. Powyższe przepisy nakładają bowiem na organ powinność podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli (art. 7 k.p.a.), obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz jego oceny w całokształcie stanu faktycznego sprawy (art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a.).

Mając na uwadze powyższe naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogły mieć istotny wpływ (w odniesieniu do przepisów prawa procesowego) na wynik sprawy, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. i art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję.
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/77074A21BD
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów administracyjnych”