Pozew o uchylwnie, a pozew o niestnienie uchwały
: 10-08-2016, 10:39
Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt II C 331/15.
Właściciele lokali skierowali do sądu roszczenie o stwierdzenie nieistnienia uchwały, która odnosiła się do rozliczania najmu powierzchni wspólnych. Z treści uchwały wynikało, iż właściciele ustalają opłaty za bezumowne korzystanie z części wspólnych nieruchomości ze szczególnym uwzględnieniem części korytarzy, pomieszczeń suszarni, schodów, pomieszczeń piwnicznych oraz elewacji pod szyldy, panele reklamowe w wysokości potrójnej stawki ostatnio obowiązującej. Powodowie wywodzili, iż ta uchwała stanowiła dotkliwą sankcję za między innymi to, iż wcześniej byli oni członkami zarządu wspólnoty i dochodziło tu do konfliktów z pozostałymi członkami wspólnoty mieszkaniowej co ostatecznie doprowadziło do zmiany zarządu. W ramach postępowania pod sygnaturą II C 335/12 zapadł wyrok w dniu 13 października 2014 r., w którym Sąd oddalił powództwo o uchylenie tej uchwały. W niniejszej sprawie sąd oddalił powództwo stwierdzając w ustnym uzasadnieniu:
Właściciele lokali skierowali do sądu roszczenie o stwierdzenie nieistnienia uchwały, która odnosiła się do rozliczania najmu powierzchni wspólnych. Z treści uchwały wynikało, iż właściciele ustalają opłaty za bezumowne korzystanie z części wspólnych nieruchomości ze szczególnym uwzględnieniem części korytarzy, pomieszczeń suszarni, schodów, pomieszczeń piwnicznych oraz elewacji pod szyldy, panele reklamowe w wysokości potrójnej stawki ostatnio obowiązującej. Powodowie wywodzili, iż ta uchwała stanowiła dotkliwą sankcję za między innymi to, iż wcześniej byli oni członkami zarządu wspólnoty i dochodziło tu do konfliktów z pozostałymi członkami wspólnoty mieszkaniowej co ostatecznie doprowadziło do zmiany zarządu. W ramach postępowania pod sygnaturą II C 335/12 zapadł wyrok w dniu 13 października 2014 r., w którym Sąd oddalił powództwo o uchylenie tej uchwały. W niniejszej sprawie sąd oddalił powództwo stwierdzając w ustnym uzasadnieniu:
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -05-31_002Aby można było z takim roszczeniem występować muszą zaistnieć przesłanki, które warunkują fakt nie istnienia uchwały. Przesłankami takimi jest na przykład brak podjęcia przedmiotowej uchwały, brak wspólnoty mieszkaniowej czyli podmiotu, który mógł przedmiotową uchwałę podjąć (...)
Roszczenie to jest wywodzone z artykułu 189 kodeksu postępowania cywilnego i jego podstawową przesłanką jest interes prawny w wytoczeniu samego powództwa, jest to przesłanka materialno-prawna, która warunkuje o tym czy samo powództwo może być rozpoznawane i czy ewentualnie zachodzą przesłanki do rozstrzygania czy są one zasadne czy nie, druga okoliczność, która podlega badaniu jest fakt istnienia przesłanek, które mogłyby wskazywać na to, że uchwała nie istnieje. Mając na uwadze te okoliczności Sąd odmówił odrzucenia pozwu o co wnosiła strona pozwana albowiem w rzeczywistości nie zachodzi tutaj już sytuacja określona przepisami kodeksu postępowania cywilnego, a mianowicie powaga rzeczy osądzonej albowiem co należy podkreślić roszczenie dochodzone w sprawie 2C 335/12 odnosiło się do roszczenia o uchylenie tej uchwały, natomiast roszczenie o ustalenie nieistnienia samej uchwały jest wywodzone z innej podstawy prawnej, jest to roszczenie bezterminowe w związku z tym tutaj nie można było mówić o tym, iż zachodziła powaga rzeczy osądzonej.
Natomiast jeśli chodzi o samą możliwość rozstrzygnięcia w przedmiocie zasadności bądź braku zasadności powództwa Sąd nie uwzględnił żadnych argumentów strony powodowej ustalając, iż powództwo podlega oddaleniu albowiem nie zachodzą żadne przesłanki pozwalające na ustalenie, iż uchwała nie istnieje. (...)
W treści powództwa powodowie powołali bowiem te same okoliczności, które miały stanowić przesłanki za uchyleniem uchwały w trybie artykułu 25 ustęp 1 ustawy o własności lokali. Powództwo oparte na artykule 25 ustęp 1 ustawy o własności lokali jest po pierwsze ograniczone terminem określonym w ustępie 1a tego przepisu, zmierza do eliminacji z obrotu prawnego uchwały istniejącej, a więc formalnie skutecznie podjętej, ale niezgodnie z przepisami prawa lub umową właścicieli lokali albo naruszającej zasadę prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszającej interesy właściciela lokalu. Tak stanowi wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2015 roku sygnatura 1CSK 773/14. Odnosząc się do treści cytowanego orzeczenia jak również do okoliczności, które powodowie wskazali w treści pozwu wskazać należy, iż w rzeczywistości są to tylko i wyłącznie okoliczności, które są przez powodów wywodzone w trybie artykułu 25 cytowanej ustawy. Wskazują oni bowiem w treści pozwu, iż uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną w inny sposób narusza interesy na podstawie artykułu 25 ustęp 1 przedmiotowej uchwały. Powodowie podnoszą w treści tej uchwały okoliczności, które były już przedmiotem rozpoznania sprawy pod sygnaturą 2C 335/12 i które Sąd już w tamtym postępowaniu oceniał w kontekście artykułu 25 ustęp 1, a mianowicie czy podjęta uchwała narusza przedmiotowy przepis ustawy. (...)
Odnosząc się do wniosków, które były tu zgłoszone powodowie wnieśli o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków w rzeczywistości dowód ten nie mógł być przeprowadzony albowiem świadkowie określeni czyli pan R. L. i A. G. są to powodowie, a powodowie nie mogą być słuchani w charakterze świadków, a wyłącznie w charakterze stron. (...)
Zważywszy na to, iż uchwała już była raz objęta przedmiotem postępowania, uchwała ta obowiązuje, a w ramach niniejszego postępowania strona powodowa nie udowodniła okoliczności na których opierała swoje roszczenie czyli nie udowodniła żadnych okoliczności, które mogłyby wskazywać na nie istnienie uchwały