Jeszcze o podwyżce opłat dla lokali użytkowych

[piotrusb]

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. akt I ACa 221/15.

Wspólnota w uchwale o przyjęciu rocznego planu gospodarczego zwiększyła kwotę zaliczki na koszty zarządu NW w stosunku do właścicieli lokali użytkowych, wskazując, że eksploatacja tych lokali powoduje wzrost wydatków związanych z nieruchomością wspólną. Właścicielka jednego z lokali użytkowych zaskarżyła uchwałę, Sąd Okręgowy uchwałę uchylił, a Sąd Apelacyjny wyrok podtrzymał stwierdzając w uzasadnieniu:

Sąd Okręgowy nie naruszył zasad logicznego rozumowania i wnioskowania zgodnego z zasadami doświadczenia życiowego ustalając, że położenie lokalu użytkowego powódki w budynku posadowionym przy ciągu komunikacyjnym z bezpośrednim wejściem do lokalu z tego ciągu skutkuje brakiem korzystania z części wspólnych nieruchomości zarówno przez powódkę jak i przede wszystkim przez klientów korzystających z usytuowanych w jej lokalu punktów handlowo – usługowych. Oznacza to, że korzystanie z lokalu użytkowego powódki nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej, gdyż ani powódka ani korzystający ze sklepu i solarium nie korzystają z klatki schodowej budynku, ani z wejścia do budynku prowadzącego do pozostałych lokali. Nie sposób również przyjąć, że sposób korzystania przez powódkę z lokalu użytkowego przyczynia się do zwiększonych kosztów remontu lub konserwacji części wspólnych. Nawet najbardziej intensywny ruch osobowy związany z korzystaniem z lokalu powódki nie powoduje ani wychłodzenia budynku, ani niszczenia lub zaśmiecania wspólnej infrastruktury. Nie ma zatem racji apelująca [wspólnota], gdy twierdzi, że przyczyną odmówienia słuszności jej argumentom jest jedynie niepoliczalność zwiększonych kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej generowanych przez używanie lokalu powódki i brak przedstawienia w tym względzie przez pozwaną kalkulacji. Zasadniczą przyczyną niepodzielenia stanowiska pozwanej w przedmiocie słuszności skarżonej uchwały jest bowiem fakt nieistnienia okoliczności powoływanej w uzasadnieniu uchwały, czyli fakt, że działalność prowadzona w lokalu powódki nie powoduje dla Wspólnoty żadnych dodatkowych kosztów w zakresie utrzymania nieruchomości wspólnej. W całej rozciągłości podziela Sąd Apelacyjny stanowisko Sądu Okręgowego, że „jeżeli pozwana uważa, iż koszt ogrzania nieruchomości powódki jest większy, to powinno to znaleźć odzwierciedlenie w uchwale dotyczącej sposobu rozliczenia kosztów ogrzewania poszczególnych lokali, a nie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości.”

http://orzeczenia.katowice.sa.gov.pl/co ... -06-23_002

[irenalo]

jeżeli pozwana uważa, iż koszt ogrzania nieruchomości powódki jest większy, to powinno to znaleźć odzwierciedlenie w uchwale dotyczącej sposobu rozliczenia kosztów ogrzewania poszczególnych lokali, a nie kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości.”

I slusznie Wysoki Sąd zauważył, że ogrzewanie poszczególnego lokalu to nie jest koszt NW. Bez względu na to czy lokal jest opomiarowany czy nie.