Wspólnota musi udowodnić wysokość zaległości właściciela

[piotrusb]

Wyrok Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 24 lipca 2015 r., sygn. akt IC 196/14.

Zważyć przy tym należy, iż koszty określone w art. 14 ustawy o własności lokali nie stanowią katalogu zamkniętego. Do obowiązków właścicieli lokali należy, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy ponoszenie wszelkich wydatków i ciężarów związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Tym samym, do kosztów zarządu nieruchomością wspólną zaliczane będą także wydatki niewymienione w art. 14 ustawy, jeśli są one związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.(...)

Odnosząc się do obowiązku uiszczania zaliczek na fundusz remontowy, wchodzący w skład należności dochodzonych w niniejszym postępowaniu, podkreślić trzeba, że żaden przepis ustawy o własności lokali nie nakłada na właścicieli lokali obowiązku dokonywania wpłat na taki fundusz (choć muszą oni pokryć koszt niezbędnego remontu, jeśli został on wykonany lub jest w danym czasie niezbędny). Właściciele lokali mogą się jednak umówić co do utworzenia takiego funduszu i uregulowania różnych kwestii związanych z jego funkcjonowaniem – przede wszystkim w drodze uchwały. Zważywszy, że wyodrębnienie funduszu remontowego nie jest obligatoryjne i zależy od woli członków wspólnoty, wymaga podjęcia uchwały – jako czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu. W razie jednak ważnego jej podjęcia, fundusz remontowy rozszerza katalog kosztów zarządu nieruchomością wspólną, do których ponoszenia zobowiązany jest każdy z członków wspólnoty. (...)

Zgodnie z treścią art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba, że przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia Sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie(...)

Strona powodowa nie udowodniła wysokości swoich żądań w zakresie opłat związanych z utrzymaniem lokali należących do pozwanego, a dotyczących kosztów zimnej wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu nieczystości, opłaty stałej i zmiennej C.O. oraz kosztów podgrzania wody zimnej, albowiem nie przedłożyła żadnych dokumentów stanowiących podstawę faktyczną żądania w takiej właśnie wysokości. Innymi słowy, pomimo kwestionowania przez stronę pozwaną prawidłowości naliczeń opłat, nie przedstawiła dokumentów źródłowych (faktur) w oparciu o które wyliczeń tych dokonano. W konsekwencji uniemożliwia to poddanie weryfikacji zasadność roszczenia powódki. (...)
Świadek zeznała wprawdzie, że zaległość pozwanego wobec powódki istnieje, jednak nie była w stanie wskazać nawet wysokości zaległości twierdząc, że opiera się o treść dokumentacji finansowej, której ze sobą nie posiadała. Zatem jej wiedza wynikała z dokumentów, które nie zostały zgłoszone w niniejszym postępowaniu, a powódka w żaden sposób nie wykazała, aby ich przedłożenie było niemożliwe bądź wysoce utrudnione.(...)

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia stwierdzić należało jego niezasadność. Skoro bowiem powód domagał się zapłaty należność za lata 2011-2013 a powództwo wywiedzione zostało w roku 2013, zaś okres przedawnienia roszczeń w sprawie niniejszej, jako roszczeń okresowych, wynosi 3 lata (art.118 kc) w dacie wniesienia pozwu do przedawnienia roszczeń nie doszło.

http://www.orzeczenia.ms.gov.pl/content ... -08-31_001

[cdn]

Znakomity wywód prawny. Zaprzeczający tezie, że orzecznictwo sądów rejonowych jest niskiej jakości. Inna rzecz, że to sąd z dużego miasta. W Polsce powiatowej bywa różnie.

[irenalo]

zaś okres przedawnienia roszczeń w sprawie niniejszej, jako roszczeń okresowych, wynosi 3 lata (art.118 kc) w dacie wniesienia pozwu do przedawnienia roszczeń nie doszło.

Gdyby by6łu okresowe., to w tej cześci byłby znakomity.
Biorąc pod uwagę , że zaliczki to nie czynsz , trudno uznać , że są świadczeniami okresowymi.
Przykład: mała wspólnota. Każdy z właścicieli loklali ma podpisane z dostawcami mediów osobne umowy.
Nie ma kosztów utrzymania NW. Nie ma uchwalonych miesięcznych zaliczek. "Jak trzeba , to się składamy". Albo i nie. Brak ubezpieczenia NW. Wichura zrywa dach. Jeden właścicieli naprawia dach na własny koszt, bo sprawa pilna a on ma lokal tuż pod dachem. Czy termin przedawnienia roszczeń jest 3 letni czy 10 letni?

[cdn]

Czy termin przedawnienia roszczeń jest 3 letni czy 10 letni?

Jakich roszczeń? W wyroku jest mowa o przedawnieniu roszczeń o zapłatę zaliczek miesięcznych. Jeżeli nie ma uchwalonych zaliczek, to roszczenie o ich zapłatę jest bezpodstawne. Jeżeli są uchwalone zaliczki, a termin ich zapłaty jest zapisany w ustawie, to roszczenie jest zasadne, a zaliczki są świadczeniem okresowym, płatnym co miesiąc.