Dla dłużnika nieznanego z miejsca pobytu sąd, na wniosek wspólnoty, może ustanowić kuratora

[piotrusb]

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 25 stycznia 2024 r., sygn. akt I C 525/23

Wspólnota Mieszkaniowa wytoczyła powództwo przeciwko P. F. o zapłatę kwoty 16 706,96 złotych z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. (...) W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że pozwany jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku wielomieszkaniowym nr (...) przy ulicy (...) w B.. Z tego tytułu jest on zobowiązany do comiesięcznego uiszczania zaliczki na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną ustalonej na zasadach określonych w art. 12 i nast. ustawy o własności lokali. Z zobowiązania tego pozwany nie wywiązuje się.

Powódka podniosła, że wykazane w załączonych do pozwu kartotekach wpłaty na rachunek ww. lokalu stanowiącego własność pozwanego (dokonywane nieregularnie, w różnych kwotach i przez osobę trzecią), zaliczane są przez powódkę na poczet spłaty zobowiązań pozwanego najdawniej wymagalnych zgodnie z art. 451 § 3 k.c., w tym zobowiązań objętych tytułami wykonawczymi wydanymi w sprawach I Nc 704/18 i I Nc 106/13 Sądu Rejonowego w Piszu, których egzekucja komornicza okazała się bezskuteczna.

Powódka wskazała, że wysyłane do pozwanego monity nie odnoszą żadnego skutku, dlatego nie podejmowała ona próby ugodowego załatwienia z pozwanym przedmiotowej sprawy.

Na wniosek powódki, zarządzeniem z dnia 13 listopada 2023 roku Przewodniczący ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego P. F. kuratora w osobie adwokata, na którego Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła T. K..

Kurator wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa i o przyznanie kuratorowi wynagrodzenia według norm przepisanych. W uzasadnieniu zakwestionował zasadność i wysokość dochodzonego przez powódkę roszczenia, jak również prawidłowość naliczanych miesięcznych zaliczek czynszowych na utrzymanie nieruchomości wspólnej. Zdaniem kuratora, powódka błędnie naliczała pozwanemu zaliczki czynszowe, zaś pozwany regularnie dokonywał wpłat na poczet pokrycia kosztów zarządu nieruchomością wspólną.(>>>)

Sąd zważył, co następuje:

Właściciele lokali posiadają nie tylko liczne prawa ale także i obowiązki, szczególnie gdy dotyczy to wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (tj. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892), każdy z właścicieli lokali położonych w obrębie jednej nieruchomości ma odpowiedni udział w części wspólnej budynku. To z kolei rodzi obowiązki, jak na przykład dbanie o należyte utrzymanie porządku na klatce czy w piwnicy budynku. Zgodnie z treścią art. 12 wymienionej wyżej ustawy, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Podstawowym obowiązkiem każdego właściciela lokalu jest oczywiście ponoszenie opłat eksploatacyjnych, a także utrzymywanie lokalu w należytym stanie, przestrzeganie porządku domowego, uczestniczenie w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystanie z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałanie z nimi w ochronie wspólnego dobra (art. 13 cytowanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 14 cyt. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Na pokrycie powyższych kosztów właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 cyt. ustawy).

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz treść przedłożonych przez powódkę dokumentów w postaci: wydruku księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowego lokalu mieszkalnego, planu gospodarczego na rok 2020, 2021, i 2022, uchwał wspólnoty mieszkaniowej, kartotek księgowych za rok 2019, 2020, 2021, 2022 i 2023 oraz postanowienia komornika sądowego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, Sąd nie miał wątpliwości aby uznać zasadność roszczenia pozwu. Zdaniem Sądu wysokość zobowiązania pozwanego została należycie przez powódkę udokumentowana. Sąd dał wiarę ww. dowodom z dokumentów, albowiem wzajemnie się uzupełniają, a ich treść jest jasna i logiczna.

Strona pozwana nie przedłożyła żadnych dowodów, które podważałyby poczynione przez Sąd ustalenia w niniejszej sprawie i dokonane przez stronę powodową wyliczenia wysokości zadłużenia pozwanego. Kurator ograniczył się do ogólnego domagania się oddalenia powództwa, a zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy o własności lokali oraz art. 481 k.c., zasądził od pozwanego na rzecz powódki dochodzoną pozwem kwotę z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, to jest od dnia 12 lipca 2023 roku do dnia zapłaty.

https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N ... -01-25_002

[elmaz]

No - w jednej sprawie czekamy 2 lata na ustanowienie przez sąd kuratora

[piotrusb]

No, niestety reforma, czy też deforma sądownictwa jeszcze bardziej wydłużyła wszystkie postępowania.