Prywatna kamera na NW

[piotrusb]

Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z 10 sierpnia 2023 r., sygn. akt I C 267/23.

Analizując treść zaskarżonej uchwały należy zauważyć, że zawarto w niej dwa odrębne i niezwiązane ze sobą postanowienia: jedno dotyczy demontażu prywatnego monitoringu powoda, a drugie obciążenia powoda kosztami sprzątania piwnicy klatki nr (...). Pomimo zamieszczenie ich w jednej uchwale, nie pozostają one ze sobą w żadnym związku i w żaden sposób na siebie nie oddziaływają. Stanowią one wyraz woli wspólnoty w dwóch zupełnie różnych sprawach, a zatem każde z tych postanowień pomimo zamieszczenia ich w jednej uchwale i wspólnego glosowania nad nimi, powinno być poddane odrębnej ocenie.

Dokonując oceny uchwały, w części dotyczącej kamer monitoringu Sąd doszedł do przekonania, że jest ona wyrazem woli współwłaścicieli lokali zmierzających do realizacji roszczeń wynikających z zamontowania przez powoda dwóch kamer prywatnych na części wspólnej nieruchomości bez zgody Wspólnoty. Uchwała w początkowej części precyzuje to roszczenie („Właściciele nie wyrażają zgody na pozostanie tych kamer na części wspólnej, które to monitorują przestrzeń wspólna i naruszają prywatność i wizerunek osób przechodzących w ich zasięgu.”), w kolejnym zdaniu wzywa właściciela kamer do realizacji tego roszczenia („Właściciele wzywają do natychmiastowego demontażu kamer monitoringu.”),a w kolejnym zawiera postanowienie o zgodzie na wystąpienie na drogę sądową na wypadek braku dobrowolnej realizacji roszczenia („W przypadku braku demontażu kamer, wspólnota postanawia skierować sprawę do Sądu o wydanie nakazu demontażu.”). W tak sformułowanej uchwale nie można dopatrzyć się sprzeczności z przepisami prawa, umową właścicieli ani też naruszenia zasad gospodarowania nieruchomością wspólną. Treść uchwały nie prowadzi również do istotnego naruszenia interesu współwłaściciela. Naruszenie interesu właściciela lokalu w rozumieniu art. 25 u.w.l. stanowi kategorię obiektywną, ocenianą m.in. przez pryzmat zasad współżycia społecznego, zaś dla przyjęcia, że istnieją przesłanki do uchylenia danej uchwały, musi istnieć co najmniej znaczna dysproporcja między potrzebą ochrony interesu właściciela, a ochroną interesu wspólnoty mieszkaniowej. Taka dysproporcja w niniejszej sprawie nie występuje. Przeprowadzone postepowanie dowodowe i sama treść uchwały wskazują, że co najmniej niektórzy ze współwłaścicieli nie akceptują faktu instalacji i prowadzenia prywatnego monitoringu w przestrzeni nieruchomości wspólnej i mają w związku z tym odczucie naruszenia ich dóbr osobistych. Taki stan upoważnia Wspólnotę (tworzy interes) do podejmowania uchwał wzywających do usunięcia monitoringu, a w braku dobrowolnego wykonania wezwania wyrażających zgodę na skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego. Ocena czy faktycznie istnieją przesłanki do nakazania usunięcia spornych kamer będzie leżała w gestii sądu orzekającego w sprawie o nakazanie. Tym samym Sąd nie dopatrzył się w tym zakresie wynikających z art. 25 ust. 1 u.w.l. podstaw do uchylenia uchwały.

Zupełnie odmienny jest natomiast charakter drugiego z postanowień zwartych w spornej uchwale tj. postanowienia obciążającego powoda kosztami sprzątania piwnic. Jako nakładające na powoda obowiązki w sferze cywilnoprawnej jest ono w sposób oczywisty sprzeczne z prawem i narusza interesy powoda. Obciążenie powoda kosztami sprzątania piwnicy na gruncie przedstawionego przez strony stanu faktycznego zdaje się realizować roszczenia odszkodowawcze Wspólnoty wobec powoda, przy czym istnienie tych roszczeń jest między stronami sporne. Wyłączną drogą rozstrzygania tych sporów jest postępowanie sądowe, a kreowanie w drodze uchwały członków Wspólnoty jakichkolwiek obowiązków wobec jednego z nich jest niedopuszczalne. W tych warunkach zaskarżona uchwała, w części w jakiej odnosi się do obciążenia powoda kosztami sprzątania piwnic, podlegała z mocy art. 25 ust. 1 u.w.l. uchyleniu.

https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N ... -09-01_001