Nie można zbyć żądania uchylenia uchwały

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Nie można zbyć żądania uchylenia uchwały

#1 Post autor: piotrusb » 18-10-2022, 10:07

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 lutego 2022 r. sygn. akt V ACa 347/21.
Zbycie prawa do lokalu w toku procesu powoduje zaś utratę legitymacji czynnej do zaskarżenia uchwały wspólnoty mieszkaniowej. Zgodnie zaś z treścią art. 316 k.p.c., sąd wydając wyrok, bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, nie zaś wszczęcia postępowania. Zbywca lokalu z chwilą jego zbycia nabywa bowiem status osoby trzeciej względem wspólnoty mieszkaniowej. W tym zakresie nie ma zastosowania art. 193 pkt. 3 k.p.c. zgodnie z którym to przepisem zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy. Przedmiotem powództwa w niniejszej sprawie nie jest bowiem ani nieruchomość lokalowa, którą zbyła powódka ani też prawo do tej nieruchomości lecz żądanie uchylenia uchwały, którego to żądania zbyć nie można. Powódka nie zbyła roszczenia o uchylenie uchwały, lecz nieruchomość lokalową. Przewidziana w art. 192 pkt 3 k.p.c. regulacja stwierdzająca, że zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy, jest wyjątkiem od zasady przewidzianej w art. 316 § 1 k.p.c. i nie może być wykładana rozszerzająco. Odnosi się ona ściśle tylko do zbycia w toku procesu rzeczy lub prawa objętych sporem nie może mieć zastosowania do zbycia przez powódki w toku procesu wytoczonego na podstawie art. 25 u.w.l. posiadanego lokalu, skoro ani lokalu ten ani związane z nim prawa nie są przedmiotem sporu w procesie.

Ewentualne zaś próby rozciągania legitymacji procesowej do wniesienia powództwa o uchylenie uchwały na byłych właścicieli lokali wyłącznie z powołaniem na przesłankę naruszenia przez uchwałę jego interesu nie znajdują normatywnego uzasadnienia w przepisie art. 25 u.w.l., który wprost uprawnienie takie przyznaje wyłącznie właścicielom, a co więcej nie uzależnia możliwości wniesienia powództwa od wykazania interesu prawnego przez skarżącego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 9 stycznia 2020r., sygn. V ACa 470/19). Powódka zresztą nie wykazała by po zbyciu prawa do lokalu posiadała nadal interes prawny w zaskarżeniu spornej uchwały, nie wykazała by uchwała ta dotykała nadal jej praw. Przeciwnie, sama przyznała w piśmie z dnia 24 września 2021r., że interes ten utraciła i że utraciła legitymację prawną do dalszego popierania powództwa.

Mimo to powódka jako inicjatorka postępowania w sprawie mimo stwierdzenia utraty przez siebie legitymacji czynnej do dalszego popierania powództwa nie cofnęła pozwu wnosząc o umorzenie postępowania w sprawie. Tymczasem ani brak legitymacji procesowej ani jej utrata w toku procesu nie powodują ani niedopuszczalności wydania wyroku ani też by jego wydanie stało się zbędne w rozumieniu art. 355 k.p.c.

Bezprzedmiotowość postępowania z przyczyn podmiotowych to przeszkoda do prowadzenia postępowania z powodu braku prawa do poszukiwania ochrony prawnej,
z powodu np. braku zdolności do czynności prawnych; w odniesieniu do osób prawnych - utraty osobowości prawnej. W przypadku braku legitymacji w rozumieniu prawa podmiotowego, podlegającego ochronie, nie jest to podstawa do stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania, lecz odmowy udzielenia tej ochrony, która następuje
w rozstrzygnięciu o charakterze merytorycznym, czyli w oddaleniu powództwa. Sprzedaż prawa do lokalu i utrata interesu prawnego w dalszym popieraniu powództwa z art 25 u.w.l. samo w sobie stanowi wyłącznie okoliczność faktyczną powodującą zgaśnięcie materialnoprawnego roszczenia powódki. Skutkuje ona oddaleniem powództwa z uwagi na następczą bezzasadność procesowego roszczenia zgłoszonego w pozwie. Ponieważ wydanie takiego wyroku nie leży w interesie powódki, w celu jego uniknięcia winna on doprowadzić do umorzenia procesu, cofając pozew z powołaniem się na zbycie prawa do lokalu, co
w niniejszej sprawie nie miało miejsca. W przeciwnym razie nie dojdzie do umorzenia postępowania, jeżeli powódka nie cofnie pozwu, ponieważ w dalszym ciągu istnieje żądanie rozpoznania sprawy i orzeczenia o przedstawionym do rozstrzygnięcia sądowi sporze (zob. A. Olaś [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Koszty sądowe w sprawach cywilnych. Dochodzenie roszczeń w postępowaniu grupowym. Przepisy przejściowe. Komentarz do zmian. Tom I i II, red. T. Zembrzuski, Warszawa 2020, art. 355por. i powołana tam literatura
i orzecznictwo, w tym: wyrok Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1999 r., III CKN 936/98; uchwała Sądu Najwyższego z 26 lutego 2014 r., III CZP 119/13; postanowienie Sądu Najwyższego z 18 września 2015 r., I CSK 789/14).

Zarządzeniem z dnia 29 września 2021r., pełnomocnik powódki został zobowiązany do podania, czy w związku z treścią pisma z dnia 24 września 2021r. cofa pozew, czy też go podtrzymuje w terminie tygodniowym od doręczenia wezwania, pod rygorem uznania, że powódka podtrzymuje pozew. Zobowiązanie to pozostało bez odpowiedzi. Zgłoszenie wniosku o umorzenie postępowania nie jest zaś tożsamym z cofnięciem pozwu, które w przypadku braku zrzeczenia się roszczenia przez powoda wymaga dla swej skuteczności zgody strony przeciwnej.

Ponieważ utrata legitymacji procesowej skutkuje oddaleniem powództwa z powodu jego bezzasadności zbędnym jest odnoszenie się do zarzutów apelacji (art. 203 § 1 k.p.c.).
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -02-14_004
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”