Podstawy i możliwości usunięcia uchwały z obiegu prawnego

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Podstawy i możliwości usunięcia uchwały z obiegu prawnego

#1 Post autor: piotrusb » 10-06-2022, 10:02

Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 12 maja 2022 r., sygn. akt III Ca 1449/20.
Wskazać należy, że uchwały od chwili ich podjęcia wiążą wszystkich właścicieli lokali oraz zarząd i zarządcę w zakresie, w jakim dotyczą zarządzania nieruchomością wspólną, co wprost wynika z art. 25 ust 2 u.w.l. Poza tym art. 25 ust 1 i 1 a uwl przewidują szczegółowy tryb zaskarżania uchwał wspólnoty ewentualnie osobie, która wykaże interes prawny przysługuje powództwo o ustalenie nieistnienia czy też nieważności uchwał. Z powyższego należy wyprowadzić wniosek, iż co do zasady uchwałę, która została podjęta prawidłowo, to jest właściwą większością głosów, obalić można tylko w trybie opisanym w art. 25 ustawy o własności lokali. Zatem zasadniczo nie jest dopuszczalne podważanie podjętych prawidłowo uchwał wspólnoty w trybie innym niż opisany wyżej, w szczególności w sprawie o realizację obowiązku nałożonego prawomocną i niewzruszoną orzeczeniem sądu uchwałą wspólnoty.

Wyjątkowo należy uznać za dopuszczalną możliwość uznania uchwały za bezwzględnie nieważną, w każdym czasie przez sąd z urzędu względnie w drodze uwzględnienia takiego zarzutu w każdym postępowaniu sądowym lub też na skutek powództwa wytoczonego na podstawie art. 189 k.p.c. Dotyczy to szczególnie rażącego naruszenia przepisów prawa, w stopniu niepozwalającym, z uwagi na podstawowe zasady porządku publicznego i prawnego, na utrzymanie jej w obrocie. Byłoby tak, gdyby uchwała np. godziła w prawa konstytucyjne obywateli, wykraczała poza materię związaną z zarządem nieruchomością wspólną bądź wkraczała w dziedziny zastrzeżone wprost dla ustawodawcy (por. Komentarz do ustawy o własności lokali pod red. K. Osajdy, wyd. 12, 2022 rok, Legalis, Nb 50 i 51 do art. 25).

Co się natomiast tyczy uchwał nieistniejących, to pojęcie takie przypisywane jest sytuacji w której uchwale towarzyszą tak daleko idące uchybienia, że w ogóle nie można mówić o jej podjęciu. Wśród przykładów można wymienić sytuacje gdy wyniki głosowania zostały sfałszowane, zastosowano przymus fizyczny wobec członków wspólnoty, uchwała została podjęta nie na poważnie, zaprotokołowano uchwałę bez podjęcia głosowania, bez wymaganego quorum czy wymaganej większości głosów albo gdy treść uchwały jest niezrozumiała i nie można ustalić jej sensu w drodze wykładni (por. Komentarz do ustawy o własności lokali pod red. K. Strzelczyka, wyd. 4, 2015 rok, Legalis, Nb. VIII do art. 25).

Odnośnie zarzutu pozwanych dotyczącego niepowiadomienia ich o terminie zebrania względnie o treści uchwały, to orzecznictwo wyjaśnia, że obowiązek wykazania, iż niezawiadomienie wszystkich członków wspólnoty mieszkaniowej o terminie zebrania właścicieli lokali mogło wpłynąć na treść podjętej uchwały, obciąża stronę kwestionująca uchwałę. Decydujące znaczenia ma bowiem zgodna wola członków nie zaś kwestie proceduralne, wyłączając oczywiście opisywane już rażące naruszenia procedury podejmowania uchwał (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2012 r. I ACa 584/12 i powołane tam dalsze orzecznictwo).

Odnosząc te założenia do okoliczności rozpoznawanej sprawy istotnym było, że pozwani w żaden sposób nie wykazali, a nawet nie twierdzili, że zagłosowanie przez nich w sposób odmienny niż pozostali członkowie wspólnoty wpłynęłoby na treść uchwał dotyczących wysokości należnych opłat. Możliwości wywarcia takiego wpływu przeczy relacja wartości udziału pozwanych do wartości udziałów wszystkich członków wspólnoty. Nadto treść samych uchwał, rozkładających na wszystkich proporcjonalnie koszty funkcjonowania wspólnoty jako całości, nie dawała podstaw do uznania aby uchwały te były wadliwe w stopniu nakazującym przyjęcie ich nieważności. Pozwani nie przedstawili nadto żadnych innych zarzutów nakazujących uznanie uchwał za niestniejące. Okoliczności takie nie wynikały też z materiału sprawy.

Konkludując pozwani nie podważyli, wykazanego przez powódkę do wysokości ustalonej przez Sąd Okręgowy, obowiązku zapłaty zaległych należności obciążających ich na podstawie art. 13 ust. 1 u.w.l.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -05-12_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”