Strona 1 z 1

Co powinna zawierać treść uchwały; uchwała wyjątkowo może działać wstecz; regulamin rozliczenia mediów

: 19-05-2022, 09:23
autor: piotrusb
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 18 listopada 2021 r., sygn. akt I ACa 465/21.
Zdaniem Sądu nie sposób zgodzić się z powodem, że zaskarżona uchwała jest nieokreślona. Sąd wskazał, że ustawa o własności lokali nie zawiera elementów przedmiotowo istotnych tj. takich które obligatoryjnie powinny znaleźć się w treści uchwały, w szczególności nie nakłada na wspólnotę mieszkaniową obowiązku zamieszczenia uzasadnienia podejmowanych uchwał. Analiza uchwały nr (...) pozwala zdaniem Sądu I instancji na wniosek, że uchwała ta jest jasna i zrozumiała, bowiem wskazano w jej treści – wbrew twierdzeniom powoda – nazwę wspólnoty, przedmiot uchowały, datę jej podjęcia, podano w jakim trybie uchwała została uchwalona oraz przedstawiano w sposób czytelny wyniki głosowania. Jak stwierdził Sąd Okręgowy, nie sposób zgodzić się z twierdzeniem powoda, że uchwała jest niezrozumiała dla wszystkich członków wspólnoty, bowiem poza powodem żaden z członków pozwanej wspólnoty nie zaskarżył przedmiotowej uchwały. ani też żaden z głosujących nie oddał głosu przeciwko jej przyjęciu.

Nie można również zdaniem Sądu Okręgowego uznać za podstawę do uchylenia uchwały okoliczności, że karta do głosowania nie zawierała pełnej treści uchwały. Karta do głosowania służy do zebrania głosów członków wspólnoty mieszkaniowej. W przypadku zaskarżonej uchwały głosy zbierane były indywidualnie. Karta do głosowania stanowi następnie podstawę sporządzenia uchwały, bowiem dopiero na jej podstawie możliwe jest ustalenie czy wspólnota wyraziła zgodę na podjęcie uchwały oraz jak rozłożył się głosy poszczególnych członków wspólnoty. Zatem logicznym jest według tego Sądu, że karta do głosowania nie będzie zawierała wszystkich postanowień, które zawarte będą w uchwale podejmowanej w drodze indywidulnego zbierania głosów.

Następnie Sąd Okręgowy wskazał, że podjęta uchwała nie jest również niezgodna z przepisami prawa, w szczególności nie narusza zasady niedziałania prawa wstecz. Przytoczył brzmienie art. 3 k.c., wskazał też, że należy wyjątkowo dopuścić możliwość regulacji działającej wstecz w uchwale wspólnoty mieszkaniowej, gdy jest uzasadniona istotnymi z punktu jej interesów względami. Ich ocena jest możliwa jedynie wówczas, gdy wspólnota zaprezentuje merytoryczne, poparte dowodami argumenty, przemawiające za przyjętym rozwiązaniem. W ocenie Sądu Okręgowego argumentacja pozwanej w zakresie konieczności podjęcia uchwały z mocą wsteczną przemawia za takim rozwiązaniem. Pozwana wspólnota mieszkaniowa w przeszłości podjęła uchwałę nr (...), która wyrażała zgodę na wprowadzenie do stosowania z dniem 1 grudnia 2007 roku zapisów regulaminów: „Regulamin montażu wodomierzy i indywidualnego rozliczania wody” oraz „Rozliczania kosztów energii cieplnej do celów centralnego ogrzewania”. Uchwała ta została wyeliminowania z obrotu prawnego na mocy wyroku Sądu Okręgowego wydanego w sprawie o sygn. akt I C 1374/13, który stwierdził, iż uchwała ta jest uchwałą nieistniejącą. Oznacza to, iż na mocy tego wyroku przestały obowiązywać postanowienia ww. regulaminów. W ocenie Sądu Okręgowego podjęcie przez pozwaną kwestionowanej przez powoda uchwały z mocą wsteczną, wprowadzającej regulaminy rozliczenia wody i rozliczenia ciepła, w sytuacji gdy w pozwanej wspólnocie mieszkaniowej nie obowiązywały takie regulaminy, jawi się jako merytorycznie uzasadnione. Zgodził się z argumentem pozwanej, że data od której stosuje się zapisy Regulaminów związana jest z rozpoczęciem kolejnego sezonu rozliczeniowego za wodę oraz c.o.

Nie zgodził się Sąd Okręgowy z powodem, że zaskarżona uchwała narusza jego interes przez to, że nakłada na niego obowiązek opłaty na cele c.o. oraz w związku z rozliczeniem wody. Ponoszenie tych opłat związane jest z koniecznością ogrzania całej nieruchomości oraz zapewnieniem ciepłej wody użytkowej. Zgodnie z treścią regulaminu łączne koszty ogrzewania nieruchomości są rozdzielane na poszczególnych użytkowników proporcjonalnie do powierzchni grzewczej lokali. Zgodnie z art. 45a ustawy prawo energetyczne, przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie cen i opłat wylicza opłaty za dostarczane do odbiorcy ciepło, przy czym odbiorcą w tym przypadku jest spółdzielnia mieszkaniowa. Opłaty te stanowią koszty zakupu ciepła dostarczanego do budynku, w którym znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, zamieszkałe i użytkowane przez osoby nie będące odbiorcami. Jednocześnie w myśl ust. 4 powołanego przepisu, koszty zakupu dostarczanego ciepła są rozliczane w opłatach pobieranych od lokatorów i użytkowników lokali, przy czym wysokość opłat pobieranych od lokatorów powinna być ustalona w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu ciepła. Zgodnie z zapisem zawartym w art. 45a ust. 4 Prawa energetycznego koszty zakupu dostarczanego ciepła są rozliczane w opłatach pobieranych od lokatorów i użytkowników lokali, przy czym wysokość opłat pobieranych od lokatorów powinna być ustalana w taki sposób, aby zapewniała wyłącznie pokrycie ponoszonych przez odbiorcę kosztów zakupu ciepła. W myśl przepisu art. 45a ust. 9 prawa energetycznego, właściciel lub zarządca budynku ma obowiązek określenia metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku. Wybór odpowiedniego sposobu rozliczeń musi nastąpić spośród metod wymienionych w art. 45a ust. 8 prawa energetycznego, na podstawie ustawowo określonych przesłanek. Metoda rozliczeń kosztów ciepła powinna być określona i wprowadzona do stosowania w formie wewnętrznego regulaminu rozliczeń. Powyższe oznacza zdaniem Sądu I instancji, że pozwana wspólnota, podejmując zaskarżona uchwałę, realizowała obowiązek, jaki nakładają na nią ww. przepisy, które wymagają aby wspólnota dokonała wyboru sposobu dokonywania rozliczeń z członkami wspólnoty poprzez wybranie jednej z metod, w tym w oparciu o powierzchnię lokalu oraz uchwaliła niezbędny regulamin. Uchwała zatem nie nakłada na powoda nowych obowiązków, a jedynie realizuje zasady rozliczania c.o. wynikające z powszechnie przyjętych przepisów.

Uchwała nie narusza również zdaniem Sadu Okręgowego zasad prawidłowego zarzadzania nieruchomością wspólną. Wskazał ten Sad, że wprowadzenie regulaminów określających zasady rozliczania kosztów energii cieplnej na cele c.o. oraz indywidualnego rozliczenia wody stanowi właśnie wyraz prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i jest pożądane z gospodarczego punktu widzenia. W związku z wyeliminowaniem z obrotu prawnego poprzednio obowiązującej w pozwanej wspólnocie uchwały nr (...) pozwana, uchwalając zaskarżoną uchwałę nr (...) podjęła działania, które miały doprowadzić do usystematyzowania zasad rozliczeń obowiązujących w pozwanej wspólnocie.

Za niezasadny uznał Sąd Okręgowy zarzut powoda, że uchwała wprowadza trzy terminy, wyznaczające początek jej obowiązywania. Wskazał, że w treści uchwały wprost podano datę jej podjęcia a także wskazano, od kiedy będą stosowane postanowienia regulaminów rozliczeń kosztów energii cieplnej na cele c.o. oraz regulaminu indywidulnego rozliczania wody. Sam powód przyjmował, że uchwała obowiązuje z mocą wsteczną, zatem niezrozumiałym było dla Sądu Okręgowego formułowanie zarzutu niejasności terminu stosowania uchwały.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o własności lokali) uchwały właścicieli lokali są podejmowane bądź to na zebraniu, bądź też w drodze indywidualnego zbierania głosów przez zarząd. W powołanej ustawie przewidziano także możliwość podjęcia uchwały w wyniku oddania głosów częściowo na zebraniu, a częściowo w drodze indywidualnego ich zbierania. Jak najbardziej dopuszczalne było zatem zbieranie głosów przez wyznaczoną osobę. Bez znaczenia dla skuteczności tej czynności jest dokonywanie jej przez osobę niebędącą członkiem zarządu.

Idąc kolejno, wbrew stanowisku powoda, lista do głosowania (będąca zarazem jego protokołem) zawiera jasne oznaczenie głosujących i pozwala na ustalenie, kto i jaki głos oddał w przedmiocie poddanej pod głosowanie uchwały. Przeprowadzone zostało w tym celu postępowanie obejmujące także zeznania świadków, a ocena tych dowodów przez Sąd I instancji nie budzi wątpliwości, zaś powód jej skutecznie nie podważył. Sąd Okręgowy szczegółowo przedstawił i wyjaśnił ocenę oddania głosów za uchwałą przez poszczególnych głosujących, zwłaszcza tych, których głosy podważał powód, częściowo zresztą przyznając rację powodowi, co jednak nie zmieniało faktu, że za zaskarżoną uchwałą oddano wymaganą większość głosów.

Skarżący podtrzymał zarzut o niezgodności uchwały, a ściślej przyjętego nią regulaminu, z umową o zarządzanie nieruchomością wspólną. Zarzut ten w istocie zmierza do kwestionowania obciążeń powoda z tego tytułu. Pomija nadto uregulowanie § 3 punkt 22 umowy o zarządzanie, w którym mowa jest o rozliczeniu miesięcznych zaliczek w formie uzupełniających wpłat ustalonych przez zarząd. Niezależnie od powyższego, to nie umowa o zarządzanie z podmiotem zewnętrznym w stosunku do wspólnoty mieszkaniowej jest decydująca w sprawie sposobu rozliczania dostaw mediów do mieszkań właścicieli lub użytkowników, lecz decyzje samej wspólnoty, podejmowane w uchwałach. Skarżący pomija konieczność dostosowania rozliczeń w sprawie kosztów ogrzewania do ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne, w zakresie wyliczania opłat za dostarczane paliwa gazowe, energię elektryczną lub ciepło. Jak trafnie wyjaśnił Sąd Okręgowy, przyjęty zaskarżoną uchwałą regulamin rozliczeń kosztów energii cieplnej na cele centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej spełnia warunki tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe należało uznać, że zaskarżony wyrok odpowiada prawu, co uzasadnia oddalenie apelacji na podstawie art. 385 k.p.c.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -02-03_001