Koszty lokalowe rozliczane za pośrednictwem wspólnoty nie sa świadczeniami okresowymi

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Koszty lokalowe rozliczane za pośrednictwem wspólnoty nie sa świadczeniami okresowymi

#1 Post autor: piotrusb » 23-07-2021, 10:16

Wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. akt III Ca 1046/19.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali pozwana ma ponosić wydatki związane z utrzymaniem jej lokalu. Nie stanowią one kosztów zarządu nieruchomością wspólną, które to koszty także pozwana powinna ponosić w odpowiednim zakresie (art. 12 ust. 1 i 2 tej ustawy). Nie można więc zasadnie twierdzić, że w tej części roszczenia powódki przedawniły się jako okresowe, gdyż były rozliczane rocznie na podstawie stanu licznika, a dotyczą nie tyle nieruchomości wspólnej, co lokalu pozwanej. (...) Termin przedawnienia tych roszczeń wynosił 10 lat, a od 9 lipca 2018 r. wynosi 6 lat (por. art. 118 k.c. w związku z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw).

Pozwana nie wykazała, aby te kwoty były żądane zaliczkowo, a to ją obciąża ciężar dowodowy w tym zakresie (art. 6 k.c.), niewątpliwie zaś wynikają z rozliczenia rocznego.

Co do terminów płatności tych należności należy podkreślić, że ich wymagalność nie mogła nastąpić przed rozliczeniem i jego przedstawieniem jako wezwania do zapłaty, to zaś miało miejsce odpowiednio na zebraniach wspólnoty 24 marca 2010 r. oraz 16 marca 2011 r. Pozwana była wówczas obecna i to wtedy otrzymała te rozliczenia, innych terminów ich doręczenia powódka nie wykazała ani nie wskazywała. Jednocześnie na tych rozliczeniach indywidualnych widnieje niekwestionowana informacja o konieczności uregulowania niedopłaty w terminie 30 dni od otrzymania rozliczenia. Dlatego też odsetki od należności za 2009 r. mogą być zasądzone od 24 kwietnia 2010 r., a od należności za 2010 r. od 16 kwietnia 2011 r., a to zgodnie z art. 455 k.c. i art. 481 § 1 k.c.

Za 2010 r. powódka dochodzi też pozostałych należności związanych z kosztami zarządu i funduszem remontowym. (...) Środki te miały być regulowane w zaliczkach i nie stanowią zwyżki kosztów zarządu czy remontów, ale kwotę ustaloną na zaliczki w tej części. W tym wypadku nie doszło do niedopłaty w kosztach zarządu, czy też w funduszu remontowym zgodnie z przyjętymi zaliczkowymi wpłatami, lecz po prostu pozwana nie uregulowała wszystkich zaliczek. W tej części brak jest więc podstaw do twierdzeń, podnoszonych przez powódkę, że należności te stały się wymagalne dopiero 1 stycznia 2011 r., bo terminy ich wymagalności nadchodziły w każdym kolejnym miesiącu kalendarzowym, gdyż miały być regulowane miesięcznie w formie zaliczek (por. art. 15 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali), a więc są świadczeniami okresowymi.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazano, że wierzytelność z tytułu zaliczek ma charakter wierzytelności okresowej i przysługuje wspólnocie, ale nie ma żadnych podstaw prawnych do przyjęcia, że po upływie roku kalendarzowego, na który zaliczki zostały uchwalone i po ustaleniu na podstawie rocznego sprawozdania finansowego rzeczywistych kosztów zarządu poniesionych w tym roku, wierzytelność okresowa wspólnoty, obejmująca niezapłacone zaliczki wygasa lub przekształca się w wierzytelność równą rzeczywiście poniesionym w tym roku kosztom zarządu; takie przekształcenie lub wygaśnięcie wierzytelności musiałoby mieć wyraźną podstawę prawną, której brak, nie można go domniemywać lub wyprowadzać w drodze wykładni rozszerzającej, której z oczywistych względów sprzeciwia się bezwzględnie obowiązujący charakter art. 15 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali; podstawę materialnoprawną obowiązku płacenia przez właścicieli zaliczek miesięcznych na koszty zarządu nieruchomością wspólną, a nie kwot odpowiadających kosztom zarządu rzeczywiście poniesionym w danym roku, stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali w związku z art. 12 ust. 2 tej ustawy, art. 13 ust. 1 tej ustawy i art. 14 tej ustawy (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 października 2008 r., sygn. akt V CSK 133/08, LEX nr 500183).

Terminy przedawnienia nie mogą być zaś skracane ani przedłużane przez czynność prawną (art. 119 k.c.), a co dopiero poprzez czynność faktyczną polegającą w istocie na działaniu arytmetycznym - zsumowania wpływów i porównaniu ich z sumą należności z zaliczek. Przyjęcie, że po ustaleniu rzeczywistych kosztów zarządu nieruchomością wspólną na podstawie rozliczenia finansowego za dany rok, należność z tytułu zaliczki na te koszty przekształca się w należność równą kosztom rzeczywiście poniesionym, prowadziłoby do niczym nieuzasadnionego premiowania niesolidnych dłużników - właścicieli, którzy nie płacili zaliczek, co odbywało niewątpliwie kosztem pozostałych właścicieli, uiszczających je regularnie, a mogłoby to doprowadzić do zaprzestania płacenia zaliczek przez wszystkich właścicieli, a w konsekwencji do praktycznego wyeliminowania art. 15 ust. 1 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, mimo jego bezwzględnego charakteru, co bez wątpienia znacznie utrudniałoby właściwy zarząd nieruchomością wspólną, a niekiedy wręcz go uniemożliwiało (por. powyższy wyrok Sądu Najwyższego z 8 października 2008 r.). (...)

Odnośnie natomiast rozliczeń zużycia wody (27,24 zł) oraz wywozu nieczystości (171,65 zł) za 2011 r. Sąd Okręgowy uznał za zasadne żądanie w zakresie tych opłat wynikających z rozliczenia rocznego do wydania decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 18 lutego 2011 r., czyli 198,89 zł; pozwana nie wykazała, aby te kwoty były żądane zaliczkowo, a to ją obciąża ciężar dowodowy w tym zakresie (art. 6 k.c.), niewątpliwie zaś wynikają z rozliczenia rocznego. Dotyczy to więc opłat, które powinny być regulowanych ponad zaliczki. Zgodnie z powyżej poczynionymi uwagami termin przedawnienia tych roszczeń wynosił 10 lat, a od 9 lipca 2018 r. wynosi 6 lat (por. art. 118 k.c. w związku z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw), gdyż nie są to świadczenia okresowe (art. 118 k.c.).
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -06-01_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”