Instalacja wod.-kan. stanowi element współwłasności przymusowej; rozliczenie wody w lokalach nieopomiarowanych

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Instalacja wod.-kan. stanowi element współwłasności przymusowej; rozliczenie wody w lokalach nieopomiarowanych

#1 Post autor: piotrusb » 28-09-2020, 10:26

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnai 23 czerwca 2020 r., sygn. akt I ACa 993/19.
Sąd Okręgowy trafnie, zestawiając przedmiot i treść zaskarżonej uchwały z uzasadnieniem żądania pozwu stwierdził bezprzedmiotowość powództwa na tej podstawie, że zaskarżona uchwała nie normuje w żaden sposób kwestii własności pionów instalacji c.o., wod.-kan., czy innych. Kontroli sądowej w toku procesu o uchylenie uchwały nie mogą bowiem zostać poddane kwestie nią nie objęte. Niemniej, Sąd Okręgowy trafnie wyjaśnił skarżącemu, że jego stanowisko w przedmiocie własności instalacji w odcinkach przebiegających w obrysach wyodrębnionych lokali jest błędne. Instalacja w części w jakiej służy wszystkim właścicielom musi stanowić element współwłasności przymusowej – część wspólną. Jej zadaniem jest bowiem doprowadzenie mediów do wszystkich lokali, jak i odprowadzenie zużytych mediów z tych lokali. Instalacja stanowi funkcjonalną całość. Dlatego też wbrew stanowisku powoda nie można jej dzielić na odcinki po „obrysach poszczególnych lokali” i odcinki te traktować jako części składowe poszczególnych lokali. Właściciele lokali nie mogą w sposób autonomiczny decydować o odcinkach tej instalacji w obrębie własnych lokali, w tym o sposobie ich konserwacji, czy konieczności wymiany. Mogłoby to bowiem prowadzić do pozbawienia instalacji funkcjonalności, a w konsekwencji pozbawieniem niektórych właścicieli lokali dostępu do mediów. Instalacja musi być wykonana i utrzymywana jako funkcjonalna całość. Ujmowanie jej jako części wspólnej nie narusza art. 3 ust. 2 u.w.l., ani żadnego z przepisów kodeksu cywilnego. Przeciwnie taki sposób jej ujęcia odpowiada prawu, a nadto, realizuje interes każdego z właścicieli lokali, w tym powoda. Częścią wspólną nie są natomiast elementy końcowe instalacji, służące do odbioru mediów, takie jak grzejniki, baterie, krany, którymi każdy z właścicieli lokali może samodzielnie dysponować.

Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że powód nie wykazał, aby zaskarżona uchwała pozwanej Wspólnoty, bądź decyzja w przedmiocie wniosku powoda o wyłączenie pionów instalacji c.o. i wodno- kanalizacyjnej, gazowej i elektrycznej z części wspólnej nieruchomości były sprzeczne z prawem lub umową właścicieli lokali, bądź by naruszały one zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszały interesy powoda. Zarzut powoda, że postanowienia przyjętych zaskarżoną uchwałą regulaminów rozliczania kosztów ciepła i wody są nieprecyzyjne, lakoniczne, naruszają ustawę, bądź umożliwiają błędy w obliczeniach nie mógł zostać uznany za wskazujący na zaistnienia przesłanek uchylenia zaskarżonej uchwały w oparciu o art. 25 ust.1 u.w.l. z uwagi na jego ogólnikowość i brak jakiejkolwiek popierającej go argumentacji. Rozwinięcie tego zarzutu w apelacji było po pierwsze spóźnione, po wtóre niezrozumiałe i nieracjonalne. § 3 Regulaminu rozliczania kosztów ciepła stanowi, że koszty centralnego ogrzewania budynku rozlicza się za okres 12 miesięcy, według okresu rozliczeniowego ustalonego uchwałą Wspólnoty. Takie ukształtowanie okresu rozliczeniowego jest dopuszczalne i nie uniemożliwia ustalenia upływu terminu 90 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego, w którym Zarządca winien rozliczyć rzeczywiste koszty i przychody z tytułu dostawy energii cieplnej.

Za nieprecyzyjne, lakoniczne, naruszające ustawy i umożliwiające błędy w obliczeniach nie sposób uznać postanowień §4 Regulaminu rozliczania wody, stanowiącym, że:

1. Ilość wody w lokalach nieopomiarowanych ustalana jest w stosunku do ilości osób zamieszkałych w tym lokalu. Przez ilość zużytej wody rozumie się różnicę wskazań wynikającą z sumy zużyć wskazanych przez wszystkie wodomierze w lokalach, a sumą zużycia wykazaną przez wodomierz główny.

2. Użytkownik lokalu wnosi opłaty ryczałtowe za zużycie wody w przeliczeniu na 1 osobę w wysokości ustalanej zgodnie z ust. 1.

Tak określone rozliczenie zużytej wody jest precyzyjne i powszechnie stosowane przez Wspólnoty Mieszkaniowe. Nie prowadzi do zawyżenia rachunków za zużytą wodę. Przeciwnie służy dokładnemu rozliczeniu rachunków wystawianych Wspólnocie przez przedsiębiorstwo wodociągów i kanalizacji. Skutkuje obciążenia właścicieli lokali opomiarowanych kosztami rzeczywiście zużytej przez nich wody, a właścicieli lokali nieopomiarowanych opłatami ryczałtowymi, których wysokość wyznacza iloraz pozostałych kosztów zużytej wody (nieobciążających właścicieli lokali opomiarowanych) i liczby osób zamieszkujących w lokalach nieopomiarowanych. Jest to najbardziej racjonalny sposób rozliczenia zużytej wody w lokalach nieopomiarowanych. Nie sposób też dopatrzeć się przesłanek uchylenia zaskarżonej uchwały w obowiązku uzyskania przez właściciela lokalu zgody zarządcy na zmianę usytuowania wodomierza. Wodomierz musi być usytuowany w miejscu umożliwiającym rzeczywisty pomiar zużytej wody, a zmiana jego lokalizacji wiąże się z naruszeniem plomb i koniecznością ponownego oplombowania wodomierza. Uzyskanie zgody na zmianę usytuowania wodomierza zapewnia rzetelny pomiar zużytej wody i nie tylko nie narusza interesu powoda, co przeciwnie leży w interesie powoda, ponieważ gwarantuje Wspólnocie kontrolę nad właściwym pomiarem wody zużywanej w poszczególnych lokalach.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny oddalił apelację.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -06-23_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”