KIedy uchwała nie istnieje; nie ma uchwał negatywnych

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

KIedy uchwała nie istnieje; nie ma uchwał negatywnych

#1 Post autor: piotrusb » 02-01-2020, 11:20

Wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 25 października 2019 r., sygn. akt XII C 706/19.
Czynność prawna jest to stan faktyczny, w skład którego wchodzi co najmniej jedno oświadczenie woli ukierunkowane na powstanie, zmianę ustanie stosunku prawnego lub prawa podmiotowego. W zależności od ilości oświadczeń woli tworzących czynność prawną wyróżnia się czynności prawne jednostronne (sporządzenie testamentu, przyjęcie lub odrzucenie spadku, wypowiedzenie czy odstąpienie od umowy, ustąpienie z funkcji, odwołanie darowizny, udzielenie lub cofnięcie pełnomocnictwa, uchylenie się od skutków wcześniejszego oświadczenia woli, itp.) oraz czynności prawne wielostronne, do których zalicza się umowy, czynności o reżimie specjalnym (jak np. zawarcie małżeństwa) oraz uchwały kolegialnych organów osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych.
Uchwała jako wielostronna czynność prawna stanowi sumę jednostkowych oświadczeń woli osób uprawnionych uczestniczących w jej powzięciu, które to oświadczenia wyrażają się głosowaniem za tą uchwałą (a ściśle za projektem uchwały).

Uchwała kolegialnego organu osoby prawnej (spółki kapitałowej, spółdzielni, stowarzyszenia, itp.) lub ułomnej osoby prawnej (spółki osobowej, wspólnoty mieszkaniowej) jako wielostronna czynność prawna wymaga złożenia oświadczenia woli oddanego głosowaniem za uchwałą (na „tak”) przez odpowiednią ilość głosujących. W przypadku spółek kapitałowych większość wymaganą do powzięcia uchwały oblicza się według udziałów w kapitale zakładowym. Podobnie w przypadku wspólnot mieszkaniowych większość wymaganą do powzięcia uchwały oblicza się według udziałów w nieruchomości wspólnej.
W wyroku z dnia 06.05.2011 r., II CSK 32/11, Sąd Najwyższy wskazał, że o uchwale nieistniejącej można mówić wtedy, gdy występują takie podstawowe uchybienia w zakresie elementów konstruujących uchwały, jak niezwołanie walnego zgromadzenia (zebrania przedstawicieli spółdzielni) oraz brak wymaganej w ustawie lub statucie większości głosów do podjęcia uchwały. Z kolei w wyroku z dnia 14.03.2013 r., I CSK 382/12, Sąd Najwyższy stwierdził, że uchwała walnego zgromadzenia (zebrania przedstawicieli) spółdzielni jest nieistniejąca w szczególności wtedy, gdy posiedzenie "organu" zostało samorzutnie zwołane przez grupę członków bez zachowania wymaganej procedury, uchwałę podjęto bez przewidzianego w statucie quorum albo bez wymaganej większości głosów, uchwałę podjęto w sprawie nieumieszczonej w porządku obrad, wyniki głosowania zostały sfałszowane, zastosowano przymus fizyczny wobec członków, uchwała została podjęta nie na serio, zaprotokołowano uchwałę bez podjęcia głosowania albo treść uchwały jest niezrozumiała i nie można ustalić jej sensu w drodze wykładni. W odniesieniu do uchwał wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w wyroku z dnia 12.12.2008 r., II CSK 278/08, Sąd Najwyższy wskazał, że o uchwale nieistniejącej można mówić wtedy, gdy uchwała została powzięta przez osoby niebędące w istocie wspólnikami, gdy w ogóle nie doszło do zwołania zgromadzenia wspólników oraz gdy brak było niezbędnego do jej podjęcia quorum lub też uchwała nie uzyskała wymaganej większości głosów, również w innych sytuacjach, mianowicie wtedy, gdy wyniki głosowania zostały sfałszowane, zaprotokołowano uchwałę bez głosowania lub uchwałę powzięto w sprawie nieumieszczonej w porządku obrad, a także, zgodnie z ogólnymi regułami dotyczącymi nieistniejących czynności prawnych, gdy zastosowano przymus fizyczny wobec wspólników, uchwała została powzięta nie na serio albo treść uchwały jest niezrozumiała i nie można ustalić jej sensu w drodze wykładni.
Powyższe uwagi dotyczące walnego zgromadzenia spółdzielni, zgromadzenia wspólników spółki z o.o. lub walnego zgromadzenia akcjonariuszy należy odpowiednio odnieść także do walnego zgromadzenia członków spółdzielni oraz do zebrania właścicieli lokali. W wyroku z dnia 23.02.2006 r., I CK 336/05, Sąd Najwyższy wyraźnie stwierdził, że uchwała wspólnoty mieszkaniowej podjęta bez wymaganego statutem quorum lub bez wymaganej większości głosów jest uchwałą nieistniejącą.
Zatem za ugruntowane w orzecznictwie sądowym na tle zaskarżania uchwał organów osób prawnych lub jednostek organizacyjnych wyposażonych w zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych należy uznać stanowisko wskazujące, iż osiągnięcie odpowiedniego (wynikającego z przepisów prawa lub postanowień statutu) poziomu większości głosów za przyjęciem uchwały określonej treści jest jedną z podstawowych okoliczności kwalifikujących uchwałę jako istniejącą.
Pogląd powyższy potwierdzony został także w przywołanych w odpowiedzi na pozew wyrokach Sądów Apelacyjnych: w Łodzi z dnia 30.01.2018 r., I ACa 728/17; w Krakowie z dnia 07.06.2016 r., I ACa 307/16; w Katowicach z dnia 23.11.2016 r., I ACa 410/16. Natomiast stanowisko zaprezentowane w wyrokach Sądów Apelacyjnych w Lublinie i Gdańsku przywołanych w pozwie należy uznać za odosobnione.

Pod głosowanie właścicieli lokali tworzących pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową został poddany projekt uchwały o treści „Właściciele lokali wyrażają zgodę na zapłatę z konta funduszu remontowego kwoty 5 100 zł brutto zgodnie z załączonym kosztorysem ofertowym w sprawie robót dodatkowych – styropapa 10 cm wynikłych w trakcie remontu dachu w budynku przy ul. (...) wykonywanego przez firmę Usługi (...)”.
Za takim projektem uchwały głosowały wyłącznie powódki A. T. i B. T. dysponujące 12,19 % udziałów w nieruchomości wspólnej. Z kolei przeciwko uchwale głosowali właściciele lokali reprezentujący łącznie 55,08 % udziałów w nieruchomości wspólnej. Taki rozkład głosów oznacza po prostu, że propozycja pokrycia kosztu częściowego remontu dachu w kwocie 5 100 zł z funduszu remontowego nie została przez właścicieli lokali przyjęta. Nie wyrazili oni zgody na takie przeznaczenie zgromadzonych na tym funduszu środków. Nie oznacza to natomiast, aby podjęli jakąś odrębną, samoistną innego rodzaju decyzję pod postacią uchwały. Sąd Okręgowy w składzie rozpoznającym sprawę nie podziela wyrażanej w doktrynie koncepcji tzw. uchwał negatywnych, zakładającej właśnie podjęcie przeciwnej decyzji przez osoby głosujące, ale i tak nie sposób mówić o podjęciu takiej uchwały. Brak zgody nie może być postrzegany jako swoista, stanowcza odmowa takiej zgody mająca sama w sobie odrębne znaczenie prawne. Głosowanie przeciwko uchwale nie wyraża innego rodzaju woli właścicieli lokali, ukierunkowanej na nawiązanie określonej relacji prawnej, niż tylko brak akceptacji dla przedstawionej im propozycji rozliczenia kosztów remontu. Brak większości głosów oddanych za oczekiwaną przez powoda uchwałą nie otwiera drogi do zaskarżenia uchwały na podstawie art. 25 ust. 1 uwl. Bardzo zbliżony stan faktyczny legł u podstaw wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 13.09.2016 r., I ACa 296/16, również przywołanego w odpowiedzi na pozew.
Należy zresztą zwrócić uwagę, że – dążąc do zakwestionowania braku (odmowy) zgody właścicieli na pokrycie kosztów remontu dachu w zakresie wymiany styropapy – powódki powinny zaskarżyć nie uchwałę nr 7/2019 o proponowanej treści „Właściciele lokali postanawiają wyrazić zgodę na (…)”, ale – podjętą w ich opinii – uchwałę (nieopatrzoną nrem) o treści „Właściciele lokali nie wyrażają zgody na (…)”. Czym innym jest bowiem proponowana przez powódki uchwała, czym innym zaś przypisywana przez nie członkom pozwanej Wspólnoty decyzja, jaką powódki w istocie podważają.
Z tych przyczyn pozbawione usprawiedliwionych podstaw jest żądanie uchylenia uchwały, skoro uchwała nie została w ogóle podjęta.

Niezależnie od powyższego Sąd zgadza się ze stanowiskiem powódek, iż zachodzi potrzeba ochrony ich interesu.
Stosownie do art. 12 ust. 2 uwl w stosunku do udziałów w nieruchomości wspólnej właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. Z kolei według art. 13 ust. 1 uwl właściciel lokalu jest obowiązany uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej oraz współdziałać z innymi właścicielami lokali w ochronie wspólnego dobra.
Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji zaistnienia potrzeby przeprowadzenia remontu nieruchomości wspólnej, w szczególności tak istotnego, jak remont dachu, konieczne jest współdziałanie właścicieli lokali, a koszty tego remontu powinny zostać pokryte przez właścicieli w częściach odpowiadających udziałom w nieruchomości wspólnej przy wykorzystaniu środków zgromadzonych na funduszu remontowym oraz pochodzących z dodatkowych wpłat właścicieli. Oczywiście niesprawiedliwe byłoby obciążenie kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej wyłącznie jednego z właścicieli lokali albo obciążenie jednego z nich nadmiernie w porównaniu do pozostałych właścicieli. Sytuacja przedstawiona przez powódki może wskazywać na taką relację w obrębie pozwanej Wspólnoty i takie też zagrożenie dla interesu powódek.
Jednakże sposobem przezwyciężenia tego zagrożenia nie jest domaganie się uchylenia nieistniejącej uchwały właścicieli lokali. Powódki zachowują drogę sądową, albowiem, jeżeli pokryły część kosztów remontu ponad udział w nieruchomości wspólnej, mogą dochodzić stosownej refundacji od Wspólnoty Mieszkaniowej w ramach procesu przed właściwym Sądem Rejonowym o zapłatę albo też skorzystać z możliwości rozliczenia poniesionych kosztów z należnościami przypadającymi Wspólnocie tytułem miesięcznych zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej (np. poprzez złożenie oświadczeniu o potrąceniu na podstawie art. 498 § 1 kc). Decyzja o rozliczeniu kosztów remontu należeć będzie do Sądu rozstrzygającego taką, odrębną sprawę o zapłatę.
Reasumując, brak jest podstaw do uwzględnienia żądania uchylenia uchwały.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -11-20_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”