Dopuszczenie do współposiadania

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Dopuszczenie do współposiadania

#1 Post autor: piotrusb » 21-10-2019, 09:36

Wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 8 maja 2019 r., sygn. akt I C 380/18.
W niniejszej sprawie kwestią pozostającą poza sporem było to, iż powodowie są współwłaścicielami po 1/2 lokalu mieszkalnego położonego w budynku wchodzącym w skład nieruchomości oraz mają udział w 34% we wspólnych częściach budynku i terenu. Z kolei pozwana M. R. jest współwłaścicielką przedmiotowej nieruchomości w udziale wynoszącym 66%. Sporna między stronami pozostawała natomiast kwestia, czy zasadne jest żądanie powodów dotyczące dopuszczenia ich do współposiadania i korzystania ze spornego pomieszczenia piwnicznego w sytuacji, gdy mają oni odrębną piwnicę jako pomieszczenie przynależne do ich lokalu mieszkalnego, a uprzednio nastąpił już umowny podział do korzystania ze wspólnych pomieszczeń piwnicznych, w ramach którego ze spornego pomieszczenia może korzystać wyłącznie pozwana.

Pojęcie współwłasności dopuszcza różne sposoby posiadania i korzystania z rzeczy wspólnej przez współwłaścicieli. Mieści się w nim bezpośrednie i wspólne posiadanie całej rzeczy oraz korzystanie z niej przez współwłaścicieli, bezpośrednie i wyłączne posiadanie oraz korzystanie przez współwłaścicieli z wydzielonych im części rzeczy wspólnej, a także pośrednie posiadanie i korzystanie przez współwłaścicieli z całej rzeczy wspólnej przez pobieranie pożytków cywilnych, np. gdy rzecz wspólna została oddana w najem lub dzierżawę. Powołany na uzasadnienie żądania powodów art. 206 k.c. ma na względzie tylko bezpośrednie i wspólne posiadanie oraz korzystanie przez wszystkich współwłaścicieli z całej rzeczy. Ten określony ustawą sposób posiadania rzeczy wspólnej i korzystania z niej jest zaś aktualny tylko wtedy, gdy odmienny sposób nie został przewidziany w umowie współwłaścicieli lub orzeczeniu sądu (tak uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2007 r., III CZP 94/07).
Według art. 206 k.c., każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem przez pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli więc w danym przypadku stosuje się art. 206 k.c., gdyż sposobu posiadania rzeczy wspólnej nie normuje umowa współwłaścicieli ani orzeczenie sądu, każdy współwłaściciel jest uprawniony do bezpośredniego posiadania całej rzeczy wspólnie z pozostałymi współwłaścicielami. Granicą jego uprawnienia jest takie samo uprawnienie każdego z pozostałych współwłaścicieli.
W konsekwencji współwłaściciel, który pozbawia innego współwłaściciela posiadania na zasadach określonych w art. 206 k.c., narusza jego uprawnienie wynikające ze współwłasności, a sam, w zakresie, w jakim posiada rzecz i korzysta z niej w sposób wykluczający posiadanie i korzystanie innych współwłaścicieli, działa bezprawnie (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 9/06).
Jeżeli zatem ze względu na charakter rzeczy wspólnej możliwe jest korzystanie z niej przez każdego współwłaściciela niezależnie od korzystania przez pozostałych współwłaścicieli, współwłaściciel, którego uprawnienie zostało w powyższy sposób naruszone, może na podstawie art. 222 § 1 k.c. w związku z art. 206 k.c. dochodzić od współwłaściciela, korzystającego z rzeczy w sposób wykluczający jego współposiadanie, roszczenia o dopuszczenie do współposiadania. Gdy natomiast ze względu na charakter rzeczy wspólnej wykonywanie posiadania zakłada zgodne współdziałanie współwłaścicieli, współwłaściciel pozbawiony posiadania rzeczy przez innego współwłaściciela może wystąpić do sądu o podział rzeczy wspólnej do korzystania (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1963 r., III CO 33/62, wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 25 października 1973 r., III CRN 247/73 i z dnia 9 lipca 2003 r., IV CKN 325/01 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 2007 r., III CZP 94/07).
Niezależnie od tego współwłaściciel pozbawiony przez innego współwłaściciela posiadania rzeczy wspólnej może zawsze, a więc zarówno wtedy, gdy wykonywanie posiadania rzeczy wspólnej zakłada zgodne współdziałanie współwłaścicieli, jak i wtedy, gdy go nie zakłada, wystąpić o zniesienie współwłasności.
Nie budzi wątpliwości, że w sprawie o dopuszczenie do współposiadania pozwany współwłaściciel, który korzysta z rzeczy w sposób wykluczający współposiadanie jej przez powoda, nie może bronić się skutecznie zarzutem przysługiwania mu, zgodnie z art. 206 k.c., własnego uprawnienia do posiadania całej rzeczy, jego bowiem posiadanie w zakresie, w jakim on nie respektuje uprawnienia każdego z pozostałych współwłaścicieli do takiego samego posiadania, jest w świetle art. 206 k.c. posiadaniem nieuprawnionym (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2006 r., III CZP 9/06). Korzystanie przez pozwanego z całej rzeczy wspólnej bez respektowania uprawnienia powoda do takiego samego korzystania z niej powinno uzasadniać więc nakazanie pozwanemu dopuszczenie do współposiadania na zasadach określonych w art. 206 k.c. Ponadto w sytuacjach objętych zakresem zastosowania art. 206 k.c. nie sposób zasadnie mówić o uprawnieniu współwłaścicieli do korzystania z rzeczy wspólnej w granicach udziału (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1963 r., III CO 33/62 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1973 r., III CRN 247/73). Samo zatem twierdzenie współwłaściciela o korzystaniu przez innego współwłaściciela z rzeczy wspólnej w zakresie przewyższającym przysługujący mu udział nie może dawać podstaw do nieuwzględnienia roszczeniao dopuszczenie do współposiadania.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, że w istocie nie budzą wątpliwości ani podstawa prawna żądania powodów, ani też okoliczności faktyczne w sprawie, które znajdują potwierdzenie zarówno w dowodach z dokumentów, jak i w dowodzie z przesłuchania stron czy też z oględzin przedmiotowej nieruchomości. Rozważenia wymagała w istocie jedynie wskazana na wstępie kwestia, czy w niniejszej sprawie mamy do czynienia z podziałem do korzystania dokonanym per facta concludentia, a więc że od zawsze pozwana i jej poprzednicy prawni byli wyłącznymi użytkownikami spornego pomiesz­czenia, a kłódka została przez nich zamontowana już jakiś czas temu
i dotychczas nikt nie kwestionował czy nie zarzucał niczego nagannego w takim zachowaniu jej i jej poprzednikom prawnym. Przez wiele lat nie było zatem sporne, że poszczególne pomieszczenia piwniczne służyły do wyłącznego użytku poszczególnym właścicielom lokali i nie spotykało się to ze sprzeciwem ze strony pozostałych. Według jednak art. 206 k.c., każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem przez pozostałych współwłaścicieli. W spornym pomieszczeniu znajdują się zaś, oprócz rzeczy należących do pozwanej, elementy instalacji wodno-kanalizacyjnej powodów. W szczególności znajduje się tam główny licznik wody należący do nich, z którego dokonywany jest odczyt zużycia wody przez inkasenta. W tym też pomieszczeniu znajduje się filtr wody, który należy wymieniać co najmniej raz w miesiącu oraz główny zawór wody, który w przypadku awarii, naprawy lub remontu pozwala na odcięcie dopływu wody do lokalu mieszkalnego powodów. W celu prawidłowego i bezpiecznego korzystania z instalacji wodno-kanalizacyjnej lokalu muszą więc oni posiadać stały, niezależny i nieskrępowany dostęp do tego pomieszczenia. Oceny tej nie zmienia fakt, że powodowie mają odrębną piwnicę jako pomieszczenie przynależne do ich lokalu mieszkalnego ani też okoliczność związana z ich mniejszym niż pozwana udziałem w nieruchomości wspólnej, a tym samym niemożności zajmowania pomieszczeń piwnicznych co do powierzchni ponad ich udział, bowiem – jak już wskazano wyżej – nie ma to znaczenia dla oceny zasadności roszczenia z art. 206 k.c. Mając zatem na uwadze, że to pozwana doprowadziła do takiego stanu rzeczy, poprzez zamknięcie spornego pomieszczenia, a powodowie nie mają innej możliwości zapewnienia sobie dostępu do tego pomieszczenia jak poprzez wydanie im jednego kompletu kluczy umożliwiających wejście do pomieszczenia lub też poprzez pozostawienie tego pomieszczenia otwartym, co też miało miejsce wcześniej, jak wynika z zebranych w sprawie dowodów, należało roszczenie powodów uwzględnić w całości. Jak zresztą wskazuje orzecznictwo Sądu Najwyższego, w taki właśnie sposób, czyli określony w punktach I i II pozwu, powinno być realizowane roszczenie z art. 206 k.c.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -05-29_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”