Nie można precyzyjnie przewidzieć, a więc zawrzeć w uchwale dokładnych kosztów remontu

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Nie można precyzyjnie przewidzieć, a więc zawrzeć w uchwale dokładnych kosztów remontu

#1 Post autor: piotrusb » 17-09-2019, 10:21

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2019 r., sygn. akt VI ACa 28/19.
...poza sporem było, iż podejmowane przez pozwaną Wspólnotę prace remontowe były uzasadnione – przede wszystkim fatalnym stanem technicznym budynków, jak również w istocie wszystkich instalacji koniecznych do korzystania z lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach Wspólnoty. Co więcej – nie było przedmiotem sporu, iż kwoty uzyskane ze sprzedaży części nieruchomości zostały już spożytkowane. Jak wynika z dowodu z przesłuchania przedstawiciela pozwanego – pomimo przeznaczenia wszystkich środków ze sprzedaży nieruchomości na potrzeby remontu, zaszła potrzeba zgromadzenia dodatkowych środków na potrzeby ewentualnych prac dodatkowych oraz pokrycia kosztów nadzoru budowlanego. Przedstawiona w tym zakresie argumentacja winna być oceniona jako przekonywająca. Zarówno potrzeba ustanowienia nadzoru inwestorskiego przy tak szeroko zaplanowanych pracach remontowych, jak również konieczność stworzenia pewnych rezerw na nieprzewidziane i trudne do zaplanowania prace dodatkowe, należało uznać za w pełni uzasadnione. Kwestie te są o tyle wiarygodne, iż po upływie okresu dwuletniego, wysokość zaliczki na fundusz remontowy została ustalona na poprzednim poziomie. Zwrócić należy uwagę, iż apelujący w istocie okoliczności tych nie kwestionuje, również we wniesionym środku zaskarżenia. Apelujący wskazuje jedynie na to, iż nie został uprzedzony, iż kwota, którą przeznaczył na remont nieruchomości nie będzie wystarczająca. Argumentacja ta jest jednak w ocenie Sądu Apelacyjnego niezrozumiała. Z jednej strony precyzyjne przewidzenie kosztów remontu jest trudne – koszt taki związany jest z szeregiem trudnych do przewidzenia okoliczności (zmiana cen materiałów budowlanych z jednej strony, czy konieczność przeprowadzenia dodatkowych prac z drugiej). Brak jest podstaw, aby przyjąć, iż (...) została w tym zakresie celowo wprowadzona przez Wspólnotę w błąd. Z drugiej strony zwrócić należy uwagę, iż powodowa (...) jest następcą (...) – wyspecjalizowanego podmiotu, którego głównym zadaniem było zarządzanie zasobami mieszkaniowymi znajdującymi się w gestii (...). W takiej sytuacji wiedza powoda o ewentualnych kosztach remontu nieruchomości (którą wszakże sam przez szereg lat zarządzał) jest nieporównywalnie większa od wiedzy innych właścicieli lokali. Te rozważania prowadzą do wniosku, iż zarzut naruszenia art. 233 k. p. c. nie mógł być uznany za zasadny. (…)

Dokonując oceny zarzutów naruszenia prawa materialnego zwrócić należy uwagę, iż apelujący w pierwszej kolejności zarzucił naruszenie art. 198 k. c. Stosownie do tego uregulowania każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych właścicieli. Zarzut ten w ocenie Sądu Apelacyjnego – w realiach faktycznych niniejszej sprawy, w których spór ogniskuje się wokół uchwały nakładającej zwiększenie obowiązku uiszczania przez właścicieli lokali opłat w poczet funduszu remontowego – pozostaje niezrozumiały. Apelujący nie wyjaśnia tej kwestii również w uzasadnieniu wniesionej apelacji. Mając na uwadze, iż zarzut ten pozostaje bez jakiegokolwiek związku z przedmiotem niniejszego postępowania, należy uznać, iż został on podniesiony omyłkowo.

Apelujący zarzucił również naruszenie trzech przepisów ustawy o własności lokali – art. 6, 21 i 22. Stosownie do art. 6 tej ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową; wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Również w tym przypadku nie sposób precyzyjnie zorientować się, co dokładnie apelujący miał na myśli podnosząc zarzut naruszenia tego uregulowania. Ogólnie wskazać należy, iż zdolność sądowa Wspólnoty nie budzi tu wątpliwości. Podobnie niezrozumiałe są tu zarzuty naruszenia art. 21 i 22 ustawy o własności lokali. Ponownie zatem tylko ogólnie można odnieść się do tak postawionych – i nie uzasadnionych choćby jednym zdaniem we wniesionym środku zaskarżenia – zarzutów. Nie ulega wątpliwości, iż ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu (w tym także wydatków na remonty i bieżącą konserwację) przekracza zakres zwykłego zarządu i wymaga uchwały właścicieli lokali. Uchwała taka niewątpliwie została podjęta – jest zresztą przedmiotem niniejszego postępowania. Spostrzeżenia te, przy – jak już wskazano – całkowitym braku uzasadnienia powyższych zarzutów naruszenia przepisów ustawy o własności lokali czyni je niezasadnymi.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny oddalił apelację (...) jako bezzasadną
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -04-24_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”