Ustanowienie zarządcy przymusowego jest środkiem ostatecznym, gdy zawiodą wszystkie inne mechanizmy wynikazjące z uwl

[piotrusb]

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 27 lutego 2019 r., sygn. akt IX Ca 1275/18.

Wnioskodawca nie zarzucał zarządowi Wspólnoty niewypełniania obowiązków, ale naruszenie zasad gospodarowania nieruchomością wspólnoty w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o własności.
Z uwagi na ilość właścicieli lokali w tej nieruchomości, słusznie Sąd I instancji przyjął, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie ta norma prawna.
Zgodnie z dyspozycją art. 26 ust. 1 ustawy o własności lokali naruszenie zasad gospodarowania będzie miało miejsce w sytuacji, w której zarząd będzie dopuszczał się czynów niezgodnych z prawem, rażąco nagannych działań, które narażają wspólnotę na duże straty, np. dokonywanie sprzeniewierzenia środków pochodzących z zaliczek na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej lub niewywiązywanie się w sposób rażący z obowiązków finansowych nałożonych na zarządcę lub na zarząd ustawą oraz umową właścicieli albo umową o zarządzanie, a także gdy dochodzi do niewykonywania uchwał właścicieli lokali odnośnie kwestii finansowych.
Taka sytuacja nie miała miejsce w niniejszej sprawie.
Jak już wskazał Sąd I instancji nie doszło do naruszenia prawa przez zarząd Wspólnoty w zakresie wskazanym w art. 26 ust. 1 ustawy o własności lokali, wbrew stanowisku wnioskodawcy, zaś przedstawiciel konserwatora zabytków oraz Gminy O. – podmiotu udzielającego dotacji, nawet nie dostrzegli żadnych nieprawidłowości w prowadzonych pracach remontowych, co do których zastrzeżenia ma wnioskodawca, dlatego nawet te okoliczności pozwalają na przyjęcie, że zarząd Wspólnoty sporne prace remontowe prowadził w sposób prawidłowy.
O powyższym fakcie świadczy, także to, że Gmina uznała łączącą ją ze Wspólnotą umowę o refundacji części remontu za wykonaną i rozliczyła dotację na kilkadziesiąt tysięcy. Tym samym Wspólnota Mieszkaniowa przy ulicy (...) była beneficjentem tak znacznej dotacji.
Warto także zauważyć, że sam fakt otrzymania dotacji, w ocenie Sądu II instancji, a następnie jej zwiększenia świadczy o tym, iż zarząd Wspólnoty działał w sposób aktywny, nie można stawiać mu zarzutów dotyczących bierności w bieżącym funkcjonowaniu Wspólnoty lub braku należytej dbałości o mienie wspólnoty.
W tym miejscu trzeba podkreślić, że wnioskodawca w swoim stanowisku pomija istotną kwestię, która występuje w tej sprawie, a mianowicie tę, iż ustanowienie zarządcy przymusowego wywiera istotny wpływ na sytuację prawną wszystkich właścicieli lokali, w szczególności może prowadzić do ograniczenia ich uprawnień w zarządzaniu nieruchomością wspólną, poddając szereg czynności zarządczych pod bezpośredni nadzór sądu.
W konsekwencji ustanowienie zarządu przymusowego powinno być więc środkiem wykorzystywanym w ostateczności, gdy inne mechanizmy wynikające z ustawy o własności lokali, w tym podejmowane próby odwołania dotychczasowego zarządu, nie dają oczekiwanych efektów.
W tych warunkach na mocy art. 385 w zw. z art. 13 § 2 kpc Sąd Okręgowy oddalił apelację wnioskodawcy, jako bezzasadną.

http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -02-27_002