Dopuszczenie do współposiadania; zasiedzenie części NW

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Dopuszczenie do współposiadania; zasiedzenie części NW

#1 Post autor: piotrusb » 07-02-2019, 10:49

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 8 czerwca 2018 r., sygn.akt VIII C 2067/15.
Spór w sprawie niniejszej koncentrował się wokół kwestii, czy pozbawienie powódek współposiadania korytarza i pomieszczenia strychowego było uprawnione.

Na wstępie wskazać należy, iż współwłaścicielowi, który został pozbawiony współposiadania przez pozostałych współwłaścicieli, przysługuje ochrona petytoryjna, czyli oparte na prawie powództwo o dopuszczenie do współposiadania. Zakres tejże ochrony zależy jednak od rodzaju współposiadania. Wyróżnić bowiem można współposiadanie wymagające zgodnego współdziałania zainteresowanych współwłaścicieli (na przykład współposiadanie gospodarstwa rolnego, przedsiębiorstwa) oraz współposiadanie, które takiego współdziałania nie wymaga (na przykład współposiadanie drogi, studni, klatki schodowej, czy strychu). W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, że możliwość jednakowego i równoprawnego posiadania oraz korzystania z rzeczy wspólnej przez wszystkich współwłaścicieli zgodnie z art. 206 k.c., nie obejmuje wszystkich sytuacji, lecz dotyczy tylko wypadków, w których wchodzi w rachubę zgodne współposiadanie oraz współkorzystanie z rzeczy wspólnej przez wszystkich uprawnionych. Na jego podstawie nie można natomiast rozwiązać sytuacji, w których z uwagi na naturę (właściwości) rzeczy wspólnej lub stosunki panujące między współwłaścicielami wszyscy uprawnieni nie mogą zgodnie współposiadać i współkorzystać z rzeczy wspólnej (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2011 r. III CSK 288/10). Powszechnie zatem przyjmuje się, że przy współposiadaniu niewymagającym współdziałania zainteresowanych współwłaściciel może skutecznie domagać się dopuszczenia do współposiadania, w przeciwieństwie do współwłaściciela domagającego się dopuszczenia do współposiadania wymagającego owego współdziałania. O ile bowiem w pierwszym przypadku wyrok nadawał by się do wykonania, w drugim – nie.

W myśl art. 206 k.c. każdemu współwłaścicielowi przysługuje prawo do bezpośredniego korzystania z całej rzeczy wspólnej, które jest ograniczone analogicznym prawem pozostałych współwłaścicieli. Współwłaściciel może więc posiadać i używać rzecz wspólną tylko o tyle, o ile da się to pogodzić z posiadaniem i używaniem rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Identyczne jednak uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom. Tym samym, uprawnienie każdego ze współwłaścicieli wiąże się z jego obowiązkiem poszanowania analogicznych uprawnień pozostałych współwłaścicieli. Wskazać należy, iż w sytuacji, gdy jeden ze współwłaścicieli, z wyłączeniem pozostałych, korzysta z pomieszczenia stanowiącego część wspólną budynku, a więc z naruszeniem art. 206 k.c., pozostałym współwłaścicielom pozostaje możliwość dochodzenia na drodze sądowej przeciwko współwłaścicielowi wyłącznie korzystającemu z części wspólnej budynku roszczenia o dopuszczenie do współposiadania, na podstawie art. 222 § 1 k.c. w zw. z art. 206 k.c.
Pozwany w procesie windykacyjnym może w pierwszym rzędzie bronić się zarzutem, że „przysługuje mu skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą".

W rozpoznawanej sprawie pozwana w pierwszej kolejności zarzucała, że strych i korytarz nie stanowią części wspólnej, ale tzw. przynależności ujawnione w księdze wieczystej.
Wbrew stanowisku pozwanej, Sąd nie miał wątpliwości, że zarówno pomieszczenie strychowe jak i korytarz stanowią części wspólne nieruchomości objęte współwłasnością. (…)
Pozwana nie posiada także prawa do wyłącznego zajmowania strychu i korytarza, w sprawie nie zostało przez pozwaną dowiedzione, że współwłaściciele zawarli porozumienie co do podziału nieruchomości do korzystania, ma mocy którego właścicielowi lokalu nr (...) przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania ze strychu i korytarza. Wskazać należy, iż generalnie umowa w zakresie korzystania przez współwłaścicieli z nieruchomości może określać inne z niej korzystanie, niż wynika to z ustawy (art. 206 k.c.). Mamy wówczas do czynienia z podziałem quoad usum, który ma charakter tymczasowy i wywiera skutki w zakresie posiadania. Jednocześnie umowa ta może być zawarta w dowolnej formie.(…)

W ocenie Sądu, z materiału dowodowego wynika, że sposób korzystania z części wspólnych nieruchomości, w tym strychu i korytarza na ostatniej kondygnacji budynku był problematyczny i od dawna budził spory pomiędzy właścicielami poszczególnych lokali mieszkalnych. Nie ma jednak żadnych podstaw by uznać, że zawarli oni jakiekolwiek porozumienie, co do korzystania z części nieruchomości wspólnej mającego charakter podziału quoad usum, na mocy którego wyłączono by regulację ustawową określoną w art. 206 k.c. Analizując zeznania świadków nie można przyjąć by pomiędzy współwłaścicielami, jak również ich następcami prawymi, nawet w naturalny sposób doszło do ukształtowania się podziału quoad usum, który bez jakichkolwiek zastrzeżeń był respektowany przez kolejne lata. Wręcz przeciwnie z zeznań świadków wynika, że co jakiś czas o części wspólne wybuchały konflikty, mieszkańcy próbowali je na bieżąco rozwiązywać, ale ostatecznie nie osiągnięto trwałego konsenusu. (…)
Podniesiony przez pozwaną zarzut zasiedzenia spornych części nieruchomości wspólnej nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na brak możliwości zasiedzenia części nieruchomości budynkowej. Zasiedzenie jest jednym ze sposobów nabycia i utraty własności rzeczy, co wynika m.in. z wykładni systemowej (przepisy o zasiedzeniu - art. 172-177 k.c. zamieszczone zostały w dziale III księgi II kodeksu cywilnego. Podkreślić jednak należy, że przedmiotem zasiedzenia w prawie polskim mogą być przede wszystkim rzeczy w znaczeniu techniczno-prawnym (art. 45 k.c.). Wymaga podkreślenia, że nie może być przedmiotem zasiedzenia rzecz, która nie może być samodzielnym przedmiotem prawa własności. Dotyczy to szczególności części składowych nieruchomości. Zgodnie z art. 47 § 1 k.c. część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, a co za tym idzie nie może być przedmiotem samoistnego posiadania, a więc niedopuszczalne jest jej zasiedzenie i w orzecznictwie jednoznacznie wyklucza się w związku z tym zasiedzenie części składowych budynków lub lokali (por. m.in. orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 1973 r. I CR 413/73 i z dnia 19 stycznia 1988 r. III CRN 459/87 oraz z dnia 15 marca 1989 r. III CZP 14/89). Przedmiotem zasiedzenia zgodnie z art. 172 k.c. mogą być zatem nieruchomości, które mogą stanowić przedmiot odrębnej własności i obrotu cywilnoprawnego, zaś pomieszczenia znajdujące się na ostatniej kondygnacji budynku zajmowane przez pozwaną nie zostały trwale wyodrębnione jako samodzielne pomieszczenia. Tym samym uznać należy, że korytarz i strych, nie mogą stanowić przedmiotu zasiedzenia. Sporne pomieszczenia w obiegu prawnym nie są rzeczą nieruchomą, która z upływem okresu wymaganego posiadania mogłaby w ogóle stać się przedmiotem odrębnej własności innej osoby.
Zważyć należy, iż co do zasady możliwe jest zasiedzenie udziału we współwłasności nieruchomości, jednak, co należy podkreślić, że w niniejszej sprawie pozwana domagała się stwierdzenia zasiedzenia strychu i korytarza będącego częścią składową budynku i nieruchomości wspólnej stron.
Skoro powódki są właścicielkami dwóch lokali, a z prawem tym jest związany udział w częściach wspólnych, do których należy zarówno strych jak i prowadzący do nie korytarz, to zgodnie z art. 206 k.c. mogą one domagać się dopuszczenia do współposiadania tej części budynku, niezależnie od korzystania z nich przez pozwaną. Zważywszy, że pozwana nie posiada prawa do wyłącznego zajmowania spornych pomieszczeń, tym samym nie może utrudniać pozostałym uprawnionym osobom korzystania z tych pomieszczeń. Skoro więc korytarz i strych stanowią nieruchomość wspólną, możliwym i zasadnym jest dopuszczenie powódek do współposiadania tych pomieszczeń.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -06-08_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”