Uchwalenie zaliczki z pewnym zapasem nie jest sprzeczne z zasadami racjonalnej gospodarki NW

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Uchwalenie zaliczki z pewnym zapasem nie jest sprzeczne z zasadami racjonalnej gospodarki NW

#1 Post autor: piotrusb » 18-10-2018, 09:52

Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2018 r., sygn. akt II C 662/18.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali właściciel jest obowiązany uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat (art. 15 ustawy) W art. 14 ustawy o własności lokali wymienia się przykładowo co składa się na koszty zarządu nieruchomością wspólną, wskazując w punkcie 5, że są to, między innymi, wynagrodzenia członków zarządu lub zarządcy. Taki stan rzeczy wynika z faktu, iż członkowie zarządu nie działają na rzecz własnych lokali, ale na rzecz wszystkich właścicieli (w rozumieniu jednostkowym) poszczególnych lokali, zarządzając nieruchomością wspólną jako całością. Powód tego nie kwestionował, wskazując jedynie, że pozycja planu gospodarczego odnosząca się do wynagrodzenia członków zarządu sprzeczna jest z ustaleniami poczynionymi, także w drodze uchwały, ustaleniami z roku 2009, wedle których kwota per capita miała wynosić do 400 zł netto.

W tym miejscu wskazać należy, iż plan gospodarczy, choć obliguje do wnoszenia miesięcznych zaliczek w określonej wysokości, nie ustala nowej wysokości wynagrodzenia członków zarządu, a jedynie zaliczki na jego poczet, która, w przypadku przyjętego planu w bardzo niewielkim stopniu przekracza kwoty ustalone (na poziomie 400 zł netto, czyli jak zgodnie wskazują strony 488 zł brutto) w roku 2009. Plan nie jest zatem sprzeczny z wskazywaną przez powoda uchwałą z roku 2009. Uchwalenie zaliczki na poziomie pozwalającym na utworzenie pewnego, racjonalnego, nieprzekraczającego rozsądnych granic, zapasu nie jest sprzeczne z zasadami racjonalnej gospodarki. Stworzenie takiego zapasu nie oznacza, że członkom zarządu wypłacone będą kwoty wyższe niż ustalone, bez stosownej podstawy prawnej. Plan ten służyć ma zebraniu stosownych funduszy na podstawie pewnych przewidywań, ale nie stanowi formalno–prawnej podstawy dla przewidywanych tylko na podstawie wcześniejszych doświadczeń należności, których podstawy poszukiwać należy gdzie indziej. W każdym razie, fakt, że członkowie wspólnoty uiszczać muszą zaliczki w przyjętej wysokości, nie oznacza, że zostaną one w całości wydatkowane, ani też, że z pewnością wystarczą na pokrycie wszystkie wydatków (jeśli np. pojawią się jakieś nieprzewidziane, zdarza się np., że wspólnota zmuszona jest zaciągnąć nawet zobowiązania kredytowe dla sfinansowania nieprzewidzianej, poważnej naprawy, remontu). Jeśli istotne, członkowie wspólnoty podwyższą, w drodze uchwały, wysokość wynagrodzenia członków zarządu, to ta dopiero uchwała stanie się podstawą do wypłat kwot przekraczających 400 zł netto.
Oczywiście, uchwalenie zaliczki (jej składowych) w wysokości znacznie przekraczającej wysokość szacowanych wydatków i znacznie, bez potrzeby i racjonalnego uzasadnienia, obciążających członków wspólnoty, mogłoby być ocenione jako naruszające zasady prawidłowej gospodarki. W rozpoznawanej sprawie tak jednak nie jest. Nie jest to także sprzeczne z przepisami ustawy o własności lokali. Ewentualna nadwyżka musi zostać rozliczona (zwrócona lub zaliczona na kolejny okres), ewentualny niedobór w stosunku do faktycznie poniesionych kosztów zarządu, pokrywają członkowie wspólnoty. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.
O ile zatem powód ma rację w zakresie matematycznych obliczeń (zaliczka pozwoliłaby na przeznaczenie kwot po 514 zł brutto na każdego z trzech członków zarządu), to nie jest to, w ocenie Sądu, argument wystarczający dla uchylenia uchwały o przyjęciu planu gospodarczego na rok 2018.

Rację ma także strona pozwana, że zgłoszone powództwo dotyczy uchwały jako całości – przyjęcia planu, a nie poszczególnych składowych zaliczki obciążającej każdego we wspólnocie. Z tego też powodu, w ocenie Sądu, brak było podstaw do umorzenia postępowania w części dotyczącej cofniętego zarzutu zawyżenia tego składnika zaliczki, który związany był z kosztem zawarcia przez wspólnotę umowy ubezpieczenia. Na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, pełnomocnik powoda oświadczył, iż cofa powództwo w zakresie pkt. 4 planu gospodarczego za rok 2018, nie mniej tak sformułowane oświadczenie nie sposób potraktować jako częściowe cofnięcie powództwa o uchylenie uchwały.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -09-07_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”