Dźwięk rozbijanych kotletów może przeszkadzać

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Dźwięk rozbijanych kotletów może przeszkadzać

#1 Post autor: piotrusb » 26-07-2018, 13:49

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 23 lutego 2018 r., sygn. akt I ACa 875/17.
Przedmiotem kognicji w niniejszej sprawie była kwestia zgodności uchwały pozwanej Wspólnoty z normą art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali. Zgodnie z tym przepisem, właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę wspólnoty do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.
Strona powodowa domagając się uchylenia przedmiotowej uchwały powołała się na tę ostatnią przesłankę w postaci naruszenia jej interesów jako przedsiębiorcy prowadzącego działalność gastronomiczną.
Sąd I instancji dokonując rozważań w powyższym zakresie powołał się na wykładnię omawianego przepisu, tak, że nie było potrzeby powtórzenia przesłanek od spełnienia których uzależnione jest jego zastosowanie. Generalnie, wykładnia ta zakłada konieczność porównania interesu ogółu właścicieli głosujących za przyjęciem uchwały, a interesem właściciela, który nie zgadza się z treścią uchwały i ją zaskarżył.
Do tego zatem zagadnienia powinny się sprowadzać dociekania sądów obu instancji w niniejszym postępowaniu.

Po ponownym przeanalizowaniu okoliczności sprawy, Sąd Apelacyjny nie podzielił stanowiska Sądu Okręgowego, zgodnie z którym zaskarżona uchwała pozostawała w sprzeczności z interesem powoda w rozumieniu art. 25 ust. 1 cyt. ustawy.
Uchwała ta obligowała powoda jako właściciela lokalu użytkowego do przystosowania lokalu do prowadzenia działalności gastronomicznej w taki sposób by nie była ona uciążliwa dla innych mieszkańców nieruchomości.
Należało zaznaczyć, że ocena charakteru tejże uchwały i jej zgodności z prawem winna nastąpić przy uwzględnieniu okoliczności mających miejsce w dacie jej podjęcia. Jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd I instancji ustalił, że część mieszkańców składała skargi dotyczące prowadzonej działalności w lokalu powoda – w 2015 i w początkach 2016 roku w niektórych mieszkaniach były wyczuwalne zapachy przygotowywanych potraw w lokalu użytkowym, słychać też było odgłosy rozbijania kotletów.
Mieszkańcy zgłaszali też zastrzeżenia do odpowiednich organów, czego powód nie kwestionował. W tej sytuacji Wspólnota było zobowiązana do podjęcia stosowanych działań w celu wyeliminowania źródła skarg i to założenie legło u podstaw podjęcia zaskarżonej uchwały.

Wbrew odmiennemu poglądowi powoda, jej treść nie musiała go obligować do zastosowania konkretnych rozwiązań technicznych. Do Wspólnoty należą mieszkańcy nie będący profesjonalistami w dziedzinie gospodarczej i ich zadaniem nie było poszukiwanie i narzucenie tychże rozwiązań powodowi. To na powodzie jako przedsiębiorcy spoczywała powinność prowadzenia działalności gospodarczej w sposób jak najmniej uciążliwy dla innych lokatorów. Do niego należały zatem działania mające na celu uzyskanie specjalistycznej wiedzy i zastosowanie odpowiednich urządzeń w lokalu. Jedynie do tego rodzaju działań został zobowiązany przedmiotową uchwałą, która nie wprowadzała jakichkolwiek ograniczeń w dziedzinie gospodarczej, a możliwość dalszych czynności przewidziała dopiero na wypadek niedostosowania się do nałożonego obowiązku. Tym samym uchwała nie zmierzała stricte do naruszenia interesu powoda. Przedmiotem rozważań w rozpatrywanym przypadku nie były natomiast zagadnienia czy i w jakim zakresie powód mógł się wywiązać z tego obowiązku. W razie braku podjęcia działań o których była mowa w uchwale powód musi się liczyć z ewentualnym postępowaniem Wspólnoty mającym na celu wyeliminowanie uciążliwości związanych z prowadzeniem działalności gastronomicznej, poprzez wystąpienie na drogę sądową lub administracyjną. W toku tych postępowań podlegać będzie rozstrzygnięciu kwestia nasilenia immisji zapachów czy innych niedogodności oraz ich usunięcie. Ze względu na charakter niniejszego procesu nie było powodu aby dociekać czy normy immisji były zachowane. Stąd nie było potrzeby przeprowadzania dowodu z opinii biegłych wskazanych przez stronę pozwaną. Tym samym zarzuty naruszenie prawa procesowego były bezprzedmiotowe. Dla oceny zasadności uchwały nie miał też znaczenia fakt, że powód dysponował wszelkimi zezwoleniami na prowadzenie działalności gospodarczej czy też fakt, że kontrole nie wykazały uchybień w zakresie zaopatrzenia lokalu w niezbędne urządzenia wentylacyjne. Uchwały nie podważała nadto okoliczność, o czym była mowa wyżej, że po zakończeniu wynajmu lokalu przez D. J. nie odnotowano dalszych skarg. Rzeczą powoda będzie bowiem zapobieżenie tym skargom na przyszłość.
http://orzeczenia.lodz.sa.gov.pl/conten ... -02-23_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”