Obciążanie opłatami sądowymi właścicieli, którzy nie przenieśli roszczeń na wspólnotę jest bezprawne

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Obciążanie opłatami sądowymi właścicieli, którzy nie przenieśli roszczeń na wspólnotę jest bezprawne

#1 Post autor: piotrusb » 24-07-2018, 11:01

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r., sygn. akt V ACa 1413/17.
Wobec doprecyzowania przez powódkę zarzutu naruszenia przez zaskarżoną uchwałę prawa przez podanie, że chodzi o sprzeczność z art. 22 u.o.w.l. dopiero w toku niniejszego postępowania w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga, czy zakreślony przez ustawodawcę w art. 25 ust. 1 u.o.w.l. termin do zaskarżenia uchwały wspólnoty mieszkaniowej stwarza prekluzję do powoływania podstaw zaskarżenia, powodującą ich bezskuteczność w razie zgłoszenia ich po terminie ustawowym. Sąd Apelacyjny podziela te poglądy judykatury, które nie upatrują w terminie do zaskarżenia uchwały, prekluzji w zakresie powoływania podstaw zaskarżenia (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 kwietnia 2011 roku, I CSK 540/10), tym bardziej, że w niniejszej sprawie powódka już w pozwie powołała się na to, że zaskarżona uchwała narusza nie tylko jej interes, ale także ustawę o własności lokali, a w dalszym toku postępowania jedynie rozwinęła te twierdzenia, wskazując konkretną normę prawną, z którą sprzeczności upatrywała w zaskarżonej uchwale.

Sąd Apelacyjny dopuszcza także co do zasady możliwość zaskarżenia uchwały wspólnoty mieszkaniowej w części. Należało w tym zakresie posłużyć się dorobkiem judykatury na gruncie uchwał spółek prawa handlowego, który opowiada się za kwestionowaniem części uchwał pod warunkiem, że ten ich fragment ma charakter autonomiczny i nie jest powiązany z pozostałymi postanowieniami uchwały (tak min. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 grudnia 2007 roku, V CSK 350/07). Także na gruncie prawa spółdzielczego za dopuszczalne uznaje się częściowe uchylenie uchwały w sytuacji, gdy zachodzi niezgodność z prawem niektórych tylko jej postanowień. Uchwała podlega uchyleniu w części, w której postanowienia nie są zgodne z prawem, chyba że z okoliczności wynika, iż bez tych postanowień uchwała w ogóle nie zostałaby podjęta (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 kwietnia 1999 roku, I CKN 1088/97). W ocenie Sądu Apelacyjnego powyższy pogląd znajduje także zastosowanie w przypadku powództwa opartego na art. 25 u.o.w.l.
Stanowisko dotyczące możliwości częściowego zaskarżenia i uchylenia uchwały wspólnoty wyraził również Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 23 września 2014 roku (V ACa 463/14), w którym rozważał kwestię, czy w wyniku zaskarżenia jedynie części uchwały, termin do wytoczenia powództwa o uchylenie pozostałej jej części ulega niejako zawieszeniu, a tym samym dopuścił możliwość zaskarżenia wyłącznie części uchwały wspólnoty. Podobnie Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 maja 2014 roku (I ACa 1157/13) wskazał, że warunkiem zaskarżenia uchwały wspólnoty w części jest jej charakter autonomiczny tj. czy może funkcjonować w obrocie prawnym samodzielnie, niezależnie od pozostałych części uchwały, a w dalszej kolejności, czy bez kwestionowanych zapisów uchwały w takim kształcie w ogóle zostałaby podjęta.(…)

Odnośnie podniesionych przez powódkę zarzutów merytorycznych wobec zaskarżonej części uchwały, które podlegały rozpoznaniu w całej rozciągłości w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zagadnienie dochodzenia roszczeń przeciwko wykonawcy z powodu wad fizycznych budynku, w tym części wspólnych nieruchomości, nie jest sprawą związaną z zarządem nieruchomością wspólną (tak Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 15 października 2008 roku, I CSK 118/08, oraz z dnia 29 sierpnia 2013 roku, I CSK 705/12). Taka ocena tych roszczeń legła u podłoża poglądu, iż wspólnota mieszkaniowa nie ma legitymacji czynnej do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych związanych z wadami nieruchomości wspólnej. Uprawnienia te może jednak nabyć w drodze umowy cesji od właścicieli lokali (tak Sąd Najwyższy w uchwałach z dnia 23 września 2004 roku, III CZP 48/04, z dnia 21 grudnia 2007 roku, III CZP 65/07 i z dnia 29 stycznia 2014 roku, III CZP 84/13).

Niemniej jednak w takiej sytuacji sporne jest, czy dochodzenie nabytych roszczeń z tytułu wad fizycznych nieruchomości mieści się w zakresie zarządzaniem nieruchomością wspólną w stosunku do wszystkich właścicieli. Przelew wierzytelności regulują bowiem przepisy prawa cywilnego i jego dokonanie jest autonomiczną decyzją stron umowy cesji. W konsekwencji w orzecznictwie pojawiają się poglądy, że w odniesieniu do dochodzenia roszczeń z tytułu wad fizycznych nieruchomości wspólnej podejmowanie uchwał przez wspólnotę mieszkaniową w stosunku do właścicieli, którzy ich cesji na wspólnotę nie dokonali, jest bezprzedmiotowe z tego względu, że nie jest to w tym zakresie w ogóle sprawa związana z zarządzaniem nieruchomością wspólną na tle ustawy o własności lokali. Zatem w sytuacji nieprzeniesienia roszczeń na wspólnotę przez wszystkich właścicieli obciążenie wszystkich opłatami na poczet dochodzenia roszczeń nie należy do kompetencji członków wspólnoty mieszkaniowej. Na gruncie tej koncepcji musi to prowadzić do wniosku, iż podjęcie uchwały w sprawie nie należącej do kompetencji właścicieli lokali we wspólnocie mieszkaniowej jest niezgodne z przepisami prawa tj. z art. 22 ust. 2 i 3 u.w.l. Właściciele lokali mogą być bowiem zobowiązywani tylko do ponoszenia kosztów i wydatków związanych z utrzymaniem własnego lokalu oraz związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej określonych w art. 12, art. 14 oraz art. 13 u.o.w.l., a nie do pokrycia kosztów procesu prowadzonego w celu dochodzenia roszczeń, które im samym przysługują (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 13 marca 2014 roku, I ACa 772/13).
Nawet zaś przy przyjęciu dominującego stanowiska judykatury wyrażonego w powołanych wyżej uchwałach, że dokonane cesje roszczeń związanych z wadami fizycznymi nieruchomości wspólnej powodują przejście uprawnień właścicieli lokali w zakres zarządu wspólnoty mieszkaniowej, posiadającej w tym zakresie zdolność prawną, to nałożenie obowiązku dokonywania wpłat na fundusz związany z kosztami procesu wytoczonego w oparciu o przelane roszczenia na wszystkich właścicieli, niewątpliwie narusza interesy właścicieli nie zawierających umów cesji (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w powołanym wyżej wyroku z dnia 13 marca 2014 roku, I ACa 772/13 i Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 roku, I ACa 1463/15).

Istotne w tym kontekście jest bowiem to, że – jak wynika z treści pozwu wniesionego przez Wspólnotę przeciwko wspólnikom spółki cywilnej, która sprzedała udziały w nieruchomości wspólnej – przedmiotem tego procesu są jedynie wierzytelności o odszkodowanie nabyte drogą cesji w wysokości 57,09%, a nie pełne koszty usunięcia wad części wspólnych budynku. Doszło zatem do naruszenia interesu powódki, która zobligowana została do współfinansowania kosztów wytoczonej sprawy sądowej, w której jej roszczenia nie są przedmiotem rozpoznania.
O ile ma przy tym rację Sąd Okręgowy, że powódka ma wybór pomiędzy dokonaniem cesji a obowiązkiem poniesienia kosztów usunięcia wad, to w sytuacji nieprzeniesienia na Wspólnotę swoich roszczeń została zmuszona do finansowania procesu, który nie doprowadzi do pokrycia kosztów usunięcia wad w udziale na nią przypadającym. Zresztą z mocy § 3 spornej uchwały właściciele, którzy nie dokonali cesji roszczeń, zostali zobowiązani do pokrycia kosztów usunięcia wad fizycznych nieruchomości stosowanie do wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -06-21_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”