Przy powództwie z art. 25 uwl sąd może z urzędu stwierdzić nieistnienie uchwały

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Przy powództwie z art. 25 uwl sąd może z urzędu stwierdzić nieistnienie uchwały

#1 Post autor: piotrusb » 17-07-2018, 14:55

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. akt V ACa 462/17.
W rozpoznawanej sprawie powód domagał się uchylenia uchwały nr (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w sprawie zatwierdzenia rocznego planu gospodarczego zarządu nieruchomością wspólną na 2015 r. w części dotyczącej wydatków na remont tarasów, planowanych kosztów eksploatacji oraz wydatków na likwidację ocieplenia styropianowego w garażu. Zatem tylko o takim roszczeniu zarówno Sąd Okręgowy, jak również Sąd Apelacyjny mogły w sprawie wyrokować.
W świetle art. 321 § 1 k.p.c. przy wyrokowaniu Sąd nie może orzekać co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem powoda, ani zasądzić ponad żądanie. Związanie Sądu przy wyrokowaniu żądaniem (ne eat iudex ultra petita partium) jest wyrazem obowiązywania w postępowaniu cywilnym zasady dyspozytywności, zgodnie z którą to powód decyduje nie tylko o wszczęciu postępowania, ale także o zakresie rozstrzygnięcia sprawy. Niedopuszczalność wyrokowania co do przedmiotu nieobjętego żądaniem oznacza niemożność objęcia rozstrzygnięciem innych roszczeń niż przedstawione przez powoda. Skoro powód żądał uchylenia zaskarżonej uchwały, to Sąd nie mógł wydać wyroku na podstawie art. 189 k.p.c., że ona nie istnieje (por. podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 1998 r., II CKN 96/98).

Należy jednak podkreślić, że czym innym jest niemożność wydania wyroku rozstrzygającego roszczenie o nieistnieniu uchwały, jeżeli nie zostało ono zgłoszone, a czym innym wzięcie pod uwagę i to z urzędu faktu nieistnienia uchwały jako przesłanki rozstrzygnięcia roszczenia o uchylenie uchwały. Uchylenie uchwały, na podstawie art. 25 u.w.l., jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, może bowiem dotyczyć jedynie uchwały istniejącej.
Pod względem braku skutków prawnych nie ma co do zasady różnicy pomiędzy czynnością prawną dotkniętą bezwzględną nieważnością, a czynnością nieistniejącą. Dlatego, w ocenie Sądu Apelacyjnego, tak samo jak w przypadku czynności prawnej nieważnej, tak samo nieistnienie określonej czynności, Sąd ma obowiązek uwzględnić z urzędu, jeśli zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ocenę, czy tego typu kwalifikowana wadliwość czynności prawnej zachodzi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2014 r., IV CSK 576/13 i uchwała Sądu Najwyższego dnia 17 czerwca 2005 r . III CZP 26/05).

„Uchwała nieistniejąca" nie jest pojęciem ustawowym, lecz określeniem, którym posługuje się doktryna i które przejęło także orzecznictwo. Podkreśla się przy tym zgodnie, że dotyczy ono szczególnie drastycznych uchybień, jakich dopuszczono się przy podejmowaniu uchwał tak, że w ogóle trudno mówić o tym, że doszło do wyrażenia woli przez organ podmiotu korporacyjnego. Panuje zgoda co do tego, że przykładem takiej uchwały nieistniejącej jest uchwała podjęta bez wymaganego statutem quorum lub bez wymaganej większości głosów (por. orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczące prawa spółdzielczego: z dnia 9 października 1972 r., II Cr 171/72; z dnia 14 kwietnia 1992 r., I CRN 38/92; z dnia 4 lutego 1999 r., II CKN 804/98, czy z dnia 24 czerwca 1994 r., III CZP 81/94 oraz dotyczące uchwał wspólnoty mieszkaniowej wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2006 r., I CK 336/05, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 grudnia 2017 r., I ACa 747/17, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2017 r., V ACa 116/17 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 września 2017 r., I ACa 916/16).

Zaskarżona uchwała zapadła w dniu 15 kwietnia 2015 r., czyli przed wejściem w życie (z dniem 29 sierpnia 2015 r.) ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o własności lokali (Dz. U. 2015, poz. 1168), która uregulowała ciągnący się od wielu lat i podnoszony zarówno przez wspólnoty mieszkaniowe, jak i przez właścicieli miejsc postojowych w wielostanowiskowych lokalach garażowych problem wykonywania prawa głosu. Przed nowelizacją, zgodnie z dominującym stanowiskiem judykatury, wyrażonym najpełniej w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 r. , III CZP 82/12, prawo głosu wynikające z udziału w nieruchomości wspólnej związanego z odrębną własnością lokalu przysługiwało niepodzielnie współwłaścicielom tego lokalu. W przypadku podejmowania uchwał, których przedmiotem były czynności przekraczająca zwykły zarząd współwłaściciele lokali użytkowych (garaży) musieli uzgodnić jednolite stanowisko (lub wyznaczyć pełnomocnika), co wynikało z zastosowania art. 199 k.c. (w zw. z art. 1 ust. 2 u.w.l.).Po nowelizacji, w wyniku wprowadzenia w art. 1 a u.w.l. uniwersalnego rozwiązania, które za właściciela lokalu – w rozumieniu ustawy – uważa także współwłaściciela lokalu w częściach ułamkowych, każdy współwłaściciel lokalu w częściach ułamkowych – zarówno wyodrębnionego, jak i niewyodrębnionego (art. 4 ust. 1 u.w.l.) – może głosować samodzielnie swoim udziałem, którego wagę ustala się w ten sposób, że udział w nieruchomości wspólnej takiego współwłaściciela odpowiada iloczynowi wielkości jego udziału we współwłasności lokalu i wielkości udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej przypadającej na ten lokal (art. 3a u.w.l.). Tym samym współwłaściciele lokali w częściach ułamkowych zostali wyposażeni przez ustawodawcę w autonomiczne prawo oddawania swego głosu, bez konieczności uzgadniania wspólnego stanowiska lub głosowania przez pełnomocnika.

Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, iż za podjęciem uchwały nr (...) opowiedzieli się właściciele lokali dysponujący udziałem wynoszącym 0,5828. Przy głosowaniu nad uchwałą byli brani pod uwagę wszyscy właściciele lokali. Przy tym w przypadku właścicieli lokali mieszkalnych, będących jednocześnie współwłaścicielami lokalu użytkowego - garażu głosy były sumowane.
Przedmiotem podjętej uchwały były czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu, wskazane w art. 22 ust. 3 pkt 1, 2 i 3 u.w.l. Zastosowany sposób głosowania, naruszał obowiązujące w dacie podjęcia uchwały przepisy, bowiem realizacja prawa głosu (wynikająca z udziału w nieruchomości lokalowej - stanowiącej garaż wielostanowiskowy) –niepodzielnie- wymagała uzgodnienia przez współwłaścicieli jednolitego stanowiska, co nie nastąpiło. (…)

Powyższe ustalenia wskazują, że sporna uchwała nie zapadała większości głosów (31,55%), czyli nie została podjęta, a więc nie istnieje. Nieistnienie uchwały czyni zbędnym badanie jej merytorycznej poprawności, bowiem nawet, gdyby zarzuty apelacji zgłoszone w tym zakresie okazały się trafne, to i tak Sąd Apelacyjny nie mógłby uchylić uchwały nieistniejącej na podstawie art. 25 u.w.l.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -06-06_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”