Instalacja gazowa w budynku nie musi być częścią nieruchomości wspólnej

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Instalacja gazowa w budynku nie musi być częścią nieruchomości wspólnej

#1 Post autor: piotrusb » 07-03-2018, 11:10

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 2 lutego 2018 r., sygn. akt I ACa 785/17.

Właściciele lokali, w pozwie skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej, domagali się uchylenia uchwały w sprawie rezygnacji z korzystania z instalacji gazowej w budynku. Podnieśli, że zaskarżona uchwała stanowi naruszenie zasad prawidłowego zarządu nieruchomością wspólną i pozostaje w sprzeczności z interesami właścicieli lokali wyposażonych w instalację gazu ziemnego, a ponadto narusza § 157 ust. 6 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DZ. U. z 2015 r., poz. 1422 z późń. zm.), zgodnie z którym niedopuszczalne jest korzystanie z butli gazowych w budynkach, które są podłączone do sieci z gazem ziemnym. Dodatkowo podnieśli, że instalacja gazowa nie stanowi części wspólnej nieruchomości w rozumieniu art. 3 ustawy o własności lokali, lecz jest częścią odrębnych nieruchomości lokalowych. Z tego też względu, uchwała ta narusza ich prawo własności. Sąd Okręgowy uchylił uchwałę, a Sąd Apelacyjny wyrok ten podtrzymał, stwierdzając w uzasadnieniu:
...ustawa o własności lokali nie reguluje uprawnień i obowiązków członka wspólnoty ze względu na przysługującą mu własność lokalu, odsyłając w art. 1 ust. 2 – w zakresie nie uregulowanym w tej ustawie, do przepisów kodeksu cywilnego. W świetle zatem art. 140 k.c., treść własności nieruchomości lokalowej polega na prawie do (z wyłączeniem innych osób) korzystania, pobierania pożytków, innych dochodów, posiadania i prawie do rozporządzania lokalem, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego.

W niniejszej sprawie powodowie bezsprzecznie korzystają z instalacji gazu ziemnego zgodnie z prawem, a inaczej mówiąc legalnie. Wewnętrzne instalacje gazowe w lokalach, stanowiących obecnie własność powodów, wykonane zostały na podstawie pozwoleń zawartych w ostatecznych decyzjach administracyjnych, wydanych zgodnie z wówczas obowiązującym prawem i przez uprawnione do tego organy i zostały odebrane przez dostawcę gazu ziemnego jako spełniające wszystkie warunki techniczne.
Tym samym prawo do korzystania z nieruchomości lokalowej, w przypadku lokali powodów obejmuje także prawo do korzystania z dostaw gazu ziemnego, z wykorzystaniem wewnętrznej instalacji gazowej służącej wyłącznie do ich użytku. Z tego też względu, instalacje wewnętrzne gazu ziemnego nie są urządzeniem stanowiącym przedmiot współwłasności przymusowej, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali.
Powyższa konstatacja prowadzi do wniosku, że uchwała właścicieli lokali nie może pozbawiać powodów prawa do korzystania z dostaw gazu ziemnego poprzez zakazanie im korzystania z instalacji służącej do tego celu, ponieważ uchwały właścicieli mogą dotyczyć wyłącznie spraw zarządu nieruchomością wspólną (art. 22 ustawy). Właściciele lokali nie mogą natomiast podejmować żadnych uchwał, które ingerowałyby w sferę uprawnień właścicieli poszczególnych lokali (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 2009 r., II CSK 600/08), a taki charakter ma bez wątpienia zaskarżona uchwała.
Przedmiotowa uchwała właścicieli nie tylko zatem narusza interesy powodów jako właścicieli odrębnych lokali, ale przede wszystkim jest niezgodna z przepisami prawa, ponieważ wykracza poza ustawowe kompetencje przyznane właścicielom w ustawie o własności lokali. W tym stanie rzeczy, bezprzedmiotowe okazało się rozpoznawanie zarzutów skarżącej, podniesionych w skardze apelacyjnej, gdyż nie dotyczyły one zasadniczej kwestii, a mianowicie zgodności uchwały z przepisami ustawy o własności lokali.

Prawo własności nieruchomości lokalowej (tak, jak każde prawo własności) nie jest prawem absolutnym. Uprawnienia właścicielskie muszą bowiem być wykonywane w granicach określonych przez ustawy, zasady współżycia społecznego oraz w sposób zgodne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa własności. W polskim porządku prawnym występują liczne ograniczenia prawa własności, w tym także ograniczające prawo do korzystania z rzeczy. Przykładem tego typu ograniczenia jest m.in. przywoływany przez Sąd Okręgowy przepis art. 66 ust. 1 pkt. 2 ustawy – Prawo budowlane, zgodnie z którym w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.
Przytoczone unormowanie jednoznacznie wskazuje przesłanki, organ i tryb postępowania, w którym można, zgodnie z zasadą praworządności, nałożyć na właściciela lokalu mieszkalnego obowiązki, bądź zakazy ograniczające jego prawo do korzystania z lokalu. W przypadku wydania stosownej decyzji przez organ nadzoru budowlanego, Wspólnota Mieszkaniowa będzie działała na podstawie wiążącej ją decyzji administracyjnej i w tych okolicznościach nie będzie konieczne podejmowanie przez nią jakiejkolwiek uchwały w tym przedmiocie; chyba, że dotyczącej pokrycia kosztów całego przedsięwzięcia, o ile oczywiście będzie ono związane z czynnościami przekraczającymi zwykły zarząd nieruchomością wspólną.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -02-02_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”