Czy wspólnota powinna płacić za bezumowne korzystanie z mienia spółdzielni

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Czy wspólnota powinna płacić za bezumowne korzystanie z mienia spółdzielni

#1 Post autor: piotrusb » 26-01-2018, 13:13

Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. akt IX Ca 835/17.

Wspólnota Mieszkaniowa wniosła o zasądzenie od pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej kwoty 8459,59 zł oraz skapitalizowanych odsetek. W uzasadnieniu wskazała, że począwszy od lipca 2015 r. pozwana dokonuje bezpodstawnie z należnych od niej zaliczek miesięcznych kompensaty swoich należności określonych w wystawionych fakturach jako bezumowne korzystanie z mienia Spółdzielni. Powódka podniosła, że opłata za mienie Spółdzielni przeznaczone do wspólnego korzystania przysługuje pozwanej, ale jest to konkretne roszczenie względem poszczególnych członków Wspólnoty. Jako podstawę prawną roszczenia powódka wskazała przepisy o nienależnym świadczeniu.
Budynek mieszkalny należał do zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej. W czerwcu 2015 r. właściciele lokali podjęli uchwałę, że w zakresie ich praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, a uchwałą numer (...) z dnia 9 czerwca 2015 r. został powołany zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej. Udział Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w nieruchomości wspólnej wynosił 0,2432.
W dniu 19 grudnia 2013 r. Rada Nadzorcza pozwanej podjęła uchwałę, w której stwierdziła, że nowo tworzona wspólnota obciążona zostanie kosztami utrzymania mienia w danym osiedlu, w którym jest położona nieruchomość wspólnoty, proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokali według procentowego udziału, gdzie 100 % stanowi powierzchnia użytkowa lokalu danego osiedla łącznie ze wspólnotą. Do kosztów mienia zaliczono: opłatę roczną za użytkowanie wieczyste, podatek od nieruchomości, opłatę za sprzątanie dróg wewnętrznych, chodników, parkingów, opłatę za zabezpieczenie przed gołoledzią, za odśnieżanie, koszty energii elektrycznej za oświetlenie ulic, parkingów, chodników, opłatę za naprawę i konserwację placów zabaw, dróg wewnętrznych, chodników i parkingów, koszty transportu dotyczące prac konserwacyjnych terenów, opłaty za utrzymanie i konserwację miejsc i terenów przeznaczonych pod pojemniki na odpady komunalne.

Wyrokiem z dnia 19 maja 2017 r. Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim zasądził od pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej kwotę 8334,53 zł. Sąd Okręgowy oddalił apelację Spółdzielni.
..nie jest trafny zarzut nieważności postępowania związany z nieprawidłową reprezentacją powódki. W orzecznictwie wyjaśniono już, iż w braku odmiennego zastrzeżenia osoba, której właściciele lokalu w umowie lub uchwale (art. 18 ust. 1 i ust. 2a. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, jedn. tekst: Dz. U. 2015.1892) powierzyli zarząd nieruchomością wspólną, jest w granicach tego zarządu umocowana do reprezentowania wspólnoty mieszkaniowej w postępowaniach sądowych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2017 r. III CZP 106/16 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r., VI ACa 458/14). Okoliczności faktyczne powołane w pozwie wskazują, niezależnie od przytoczonej podstawy prawnej, iż dochodzone w niniejszej sprawie roszczenia o zapłatę kosztów zarządu nieruchomością, mieszczą się w granicach zarządu powierzonego zarządcy przez Wspólnotę. W konsekwencji nie można stwierdzić, jak chce tego skarżąca, że powódka była nienależycie reprezentowana w niniejszej sprawie.

Prawidłowo przyjął Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie, iż zobowiązanym do zapłaty wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy może być ten kto z tej rzeczy korzysta. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, iż z mienia spółdzielni nie korzystała powodowa Wspólnota, jako podmiot prawny lecz poszczególni właściciele lokali. Do nich zatem co do zasady powinny być kierowane roszczenia związane z zapłatą wynagrodzenia za korzystanie z mienia pozwanej. W tej sytuacji za trafne należało uznać stanowisko Sądu Rejonowego, który uznał, że oświadczenie o potrąceniu należności wynikających z korzystania z mienia pozwanej, skierowane do powódki, nie może być skuteczne.

Podzielić należy również pogląd Sądu I instancji, który uznał, za udowodnione roszczenie powódki co do wysokości. W tej kwestii doszło po stronie pozwanej do tak zwanego uznania niewłaściwego.
W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że uznanie roszczenia może być dokonane w dwóch formach: jako uznanie właściwe oraz uznanie niewłaściwe. Pierwsze stanowi nieuregulowaną odrębnie umowę ustalającą co do zasady i zakresu istnienie albo nieistnienie jakiegoś stosunku prawnego, drugie zaś określone jest jako przyznanie przez dłużnika wobec wierzyciela istnienia długu. Uznanie niewłaściwe jest więc oświadczeniem wiedzy a nie woli dłużnika (wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 1997 r., sygn. akt II CKN 46/97, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt I ACA 684/13). Uznanie niewłaściwe jest to każdy przypadek wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że dłużnik uważa roszczenie za istniejące (wyrok Sądu najwyższego z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt I CKN 11/01, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt V ACa 913/12).
.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -12-14_002
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”