Prawo międzyczasowe przy głosowaniu współwłaścicieli lokalu

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Prawo międzyczasowe przy głosowaniu współwłaścicieli lokalu

#1 Post autor: piotrusb » 19-12-2017, 11:18

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2017 r., sygn. akt V ACa 132/17
...w apelacji, której zarzuty dotyczyły wykładni art. 23 ustawy o własności według stanu obowiązującego zanim treść tego przepisu została zmieniona, nowelizacją, która weszła w życie 29 sierpnia 2015 r., i przesądziła o sposobie liczenia głosów związanych z lokalem będącym przedmiotem współwłasności. Istotna dla wyniku sprawy była wykładnia tego przepisu według treści obowiązującej w dacie podjęcia spornych uchwał na tle poprawnie ustalonego stanu faktycznego (...)

Nie sposób było podzielić zarzutu związanego przede wszystkim z liczeniem głosów oddanych przez współwłaścicieli lokali garażowych wchodzących w skład części wspólnej nieruchomości zarządzanej przez pozwaną Wspólnotę. Sąd Okręgowy oparł wykładnię powołanego przepisu na orzecznictwie. Zastosował więc pogląd uznany przez Sąd Najwyższy za podstawę rozstrzygnięcia, które trudno jest tym samym zakwestionować poprzez przyjęcie innego stanowiska niż wyrażone w uchwale z 3 października 2003 r., III CZP 65/03, do której Sąd Okręgowy się zasadnie odwołał. Wyrażony w niej pogląd wyznaczył bowiem dla sądów powszechnych sposób wykładani przepisów ustawy o własności lokali, w tym zaliczania głosów przypisanych do lokalu stanowiącego przedmiot wspólnego prawa przysługującego więcej niż jednej osobie. Posobne stanowisko było w konsekwencji przyjmowane w orzecznictwie Sądu Apelacyjnego, w tym przykładowo w wyroku z 30 marca 2011 r., VI ACa 1106/10, na który zasadnie też powołał się Sąd Okręgowy. Analogiczne stanowisko Sąd Najwyższy przyjął w uchwale z 12 grudnia 2012 r., III CZP 82/12, którą Sąd Okręgowy powołał.

Niezależnie od racji funkcjonalnych, dotyczących konsekwencji, które dla wielu większych wspólnot wynikają z uznania poglądu przyjętego przez Sąd Najwyższy, nie sposób zaprezentować stanowisko odbiegające od poglądu, który został wyrażony przez Sąd Najwyższy i ukształtował praktykę większości sądów powszechnych, w tym Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Nie sposób też podstawy do uznania tezy przeciwnej wyprowadzić ze zamiany art. 23 ustawy o własności lokali, która weszła w życie 29 sierpnia 2015 r. Przeciwnie, jeśli taka została wprowadzona, tym bardziej nie można przyjmować, że wprowadzone w tej dacie rozwiązanie było obowiązujące jeszcze przed wejściem tej zmiany w życie. Ogólne zasady prawa międzyczasowego cywilnego, stosowane zwłaszcza do powództwa o ustalenie nieistnienia uchwały, opartego na art. 189 k.p.c., nie pozwalały na podzielenie zarzutu naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 316 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania wyroku objętego apelacją, czyli zmiany wprowadzonej w art. 23 ust. 2b ustawy o własności lokali w dniu 29 sierpnia 2015 r. Odmienne stanowisko skarżącej nie zasługiwało na uwzględnienie. Pomijało w szczególności podstawową dla prawa cywilnego zasadę konieczności stosowania takiego stanu prawnego, który obowiązywał w dacie podjęcia uchwały, przy ocenie jej istnienia, w tym zasad oddawania głosów przez współwłaścicieli tego samego lokalu, w tym również przez współwłaścicieli jednego lokalu garażowego, przy podejmowaniu uchwał przekraczających zakres zwykłego zarządu nieruchomością wspólną. Stan, który obowiązywał przy bezskutecznej próbie podjęcia zaskarżonych uchwał był więc jedynie właściwy do oceny okoliczności związanych z oddawaniem głosów za ich podjęciem. Zastosowanie stanu prawnego wprowadzonego ponad cztery lata później nie byłoby zgodne z zasadami prawa międzyczasowego. Wyrok, który rozstrzyga o zasadności żądania dotyczącego ustalenia istnienia uchwały zawsze ma bowiem charakter deklaratoryjny. Musi być więc oparty na zastosowaniu cywilnego prawa materialnego obowiązującego w momencie podejmowania zaskarżonych uchwał. Zastosowania w tym zakresie nie może więc znajdować ogólna zasada aktualności wyroku, wynikająca z art. 316 k.p.c. Przepisy prawa przejściowego oraz ogólne zasady cywilnego prawa międzyczasowego stanowią bowiem normy szczególne w stosunku do zasady orzekania wynikającej z tego przepisu prawa procesowego. W sytuacji, gdy uchwała nie odnosi się do decyzji o charakterze wewnątrzkorporacyjnym, dotyczącym przykładowo osobowego składu zarządu, lecz odnosi się wyłącznie do spraw związanych z zarządem nieruchomością wspólną, do uchwał podjętych przed 29 sierpnia 2015 r., jak wynika z przywołanych orzeczeń, należy stosować przyjęte w nich zasady, które dotyczą oddawania zgodnych głosów przez wszystkich współwłaścicieli. Przy niemożliwości jej uzyskania, wymagane byłoby uprzednie upoważnienie części współwłaścicieli, a nawet pojedynczych osób ze strony właściwego sądu, który w trybie postępowania nieprocesowego mógłby wydać orzeczenie zezwalające na oddanie głosu w imieniu wszystkich za podjęciem określonej uchwały, w tym związanej z przyjęciem sprawozdania z zarządu nieruchomością wspólną, jak też udzieleniem zarządowi absolutorium za miniony rok wykonywania takiego zarządu, a ponadto za podjęciem uchwał dotyczących zaliczek na koszty tych czynności w roku następnym, a tym bardziej uchwały zatwierdzającej plan gospodarczy zarządu nieruchomością przez kolejny rok. Żadna z tych uchwał nie dotyczy niemajątkowych, czysto wiec korporacyjnych relacji zachodzących w wewnętrznych stosunkach pozwanej Wspólnoty jako jednostki organizacyjnej wyposażonej w określoną strukturę organizacyjną realizowaną z udziałem jej członków oraz we własną podmiotowość prawną. Każda z nich dotyczy tylko decyzji związanych z zarządem nieruchomością wspólną, które przekraczały zakres zwykłego zarządu w rozumieniu przyjętym w ust. 3 art. 22 powołanej ustawy o własności lokali. Głos oddany przez współwłaścicieli jego samego lokalu, w tym garażowego, wymagał więc jednomyślności albo uprzedniego upoważnienia właściwego sądu. Głosu przypadającego na takie osoby nie było można liczyć stosownie do udziałów poszczególnych osób we współwłasności lokali garażowych poprzez ich doliczenie do głosu związanego z posiadanym prawem do lokalu. Odmienne stanowisko skarżącej nie było uzasadnione. Nie zasługiwało więc na uwzględnienie. Istotnego znaczenia nie miało tym samym rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących momentu powstania Wspólnoty oraz uchwalenia regulaminu głosowania określającego zasady oddawania głosów ze strony osób pozostających w związkach małżeńskich albo tez głosujących przez pełnomocników, pomimo tego, że również w tym zakresie ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy były prawidłowe. Apelacja nie zasługiwała więc na uwzględnienie.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -10-27_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”