Pełnomocnictwo do wniosku o głosowanie w trybie jeden właściciel-jeden głos

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Pełnomocnictwo do wniosku o głosowanie w trybie jeden właściciel-jeden głos

#1 Post autor: piotrusb » 06-12-2017, 10:53

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2017 r., sygn. akt V ACa 116/17.
W świetle art. 23 u.w.l. uchwały właścicieli lokali zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów. Wyjątki od ogólnej zasady „udziałowego liczenia głosów”, umożliwiające podejmowanie uchwał według reguły, że w określonej sprawie na każdego właściciela przypada jeden głos, określone zostały w art. 23 ust. 2 i 2a u.w.l. Tak więc w określonej sprawie uchwała może zapaść według reguły: „jeden właściciel – jeden głos”, jeżeli reguła taka została przewidziana w umowie albo w podjętej w tym przedmiocie uchwale. Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 2a u.w.l. głosowanie według zasady, że na każdego właściciela przypada jeden głos wprowadza się, bez potrzeby podejmowania uchwały w tym przedmiocie, na każde żądanie właścicieli lokali posiadających łącznie co najmniej 1/5 udziałów w nieruchomości wspólnej, jeżeli spełniony zostanie jeden z dwóch dodatkowych warunków albo oba warunki łącznie, to jest suma udziałów w nieruchomości wspólnej nie jest równa 1 lub większość udziałów należy do jednego właściciela.

Sąd Okręgowy uznał, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy w odniesieniu do zaskarżonych uchwał, głosowanych na zebraniu właścicieli lokali, nie została skutecznie wprowadzona zasada wynikająca z art. 23 ust. 2a u.w.l. Dokonując takiej oceny sąd pierwszej instancji wskazał na następującą okoliczność: nieprawidłowe zgłoszenie żądania w przedmiocie zmiany sposobu liczenia głosów przez właścicieli lokali. W tym zakresie należy podzielić stanowisko pozwanego, który w apelacji kwestionuje dokonaną ocenę sądu pierwszej instancji. Wskazać należy, że zaskarżone uchwały zostały podjęte przed zmianą ustawy o własności lokali poprzez wprowadzenie unormowania zawartego w art. 23 ust. 2 b tej ustawy, a wobec braku przepisów przejściowych w ustawie nowelizującej (Dz.U. 2015 poz. 1158), do oceny skutków prawnych czynności podjętych przed jej wejściem w życie należy stosować przepisy dotychczasowe, a zatem art. 23 ust. 2 tej ustawy.
Ustawa nie określała do dnia 29 sierpnia 2015 r. w ogóle sposobu reprezentacji współwłaścicieli w częściach ułamkowych lokalu albo lokali niewyodrębnionych na zebraniu właścicieli lokali albo w głosowaniach obiegiem. Obecnie, w związku ze zmianą w postaci dodania art. 1a, powstała konieczność uregulowania kwestii głosowania wg zasady „jeden właściciel – jeden głos”. Czyni temu zadość dodany do art. 23 ust. 2b. Ta szczególna forma pełnomocnictwa rodzajowego wymaga formy pisemnej ad solemnitatem (pod rygorem nieważności) oraz uzyskania większości głosów współwłaścicieli liczonej według wielkości udziałów. Nie uchybia to dorobkowi judykatury w zakresie nieobjętym tym przepisem oraz co do zdarzeń (głosowania właścicieli) przed dniem 29 sierpnia 2015 r.

W wyroku z dnia 15 października 2002 r. (II CKN 1479/00) Sąd Najwyższy stwierdził, że: „udzielone przez właściciela lokalu umocowanie do głosowania nad zmianą sposobu liczenia większości głosów, o jakim mowa w art. 23 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (...), wymaga dla swej skuteczności pełnomocnictwa rodzajowego”. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd skonstatował, że ustawa o własności lokali nie normuje kwestii pełnomocnictwa udzielanego przez poszczególnych właścicieli lokali, i dlatego w tym przedmiocie zastosowanie mają przepisy Kodeksu cywilnego (art. 1 ust. 2 u.w.l.). Przepisy kodeksu cywilnego nie definiują pojęcia pełnomocnictwa rodzajowego, natomiast w piśmiennictwie i judykaturze przyjmuje się, że kryterium rozróżnienia między pełnomocnictwem ogólnym a rodzajowym jest zakres umocowania do działania w imieniu mocodawcy. Pełnomocnictwo ogólne nie określa ani nie wyodrębnia czynności prawnych, do których pełnomocnik został umocowany, natomiast pełnomocnictwo rodzajowe powinno określać rodzaj czynności prawnej objętej umocowaniem oraz jej przedmiot. Jeżeli rodzaj czynności prawnej nie jest w pełnomocnictwie określony w sposób wyraźny, do ustalenia rzeczywistej woli reprezentowanego mają zastosowanie reguły interpretacyjne obowiązujące przy tłumaczeniu oświadczeń woli (art. 56 i 65 k.c.) (por. wyrok SN z dnia 4 listopada 1998 r., II CKN 866/97).

Problem, który wyczerpuje istotę rozpoznawanej sprawy, a także jest przedmiotem zarzutu apelacyjnego, sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy B. D. (1) zostało udzielone przez współwłaścicieli lokalu nr (...) umocowanie do głosowania nad zmianą sposobu liczenia większości głosów, a jeżeli tak to czy spełnia ono wymagania pełnomocnictwa rodzajowego z art. 98 k.c. Pamiętać przy tym należy, że pełnomocnictwa można udzielić również w sposób dorozumiany (konkludentny), chyba że powinno być udzielone w formie szczególnej (a taka sytuacja w przypadku uchwał podjętych w dniu 21 maja 2012 r. nie zachodzi). Ustawa o własności lokali nie przewidywała dla tego rodzaju umocowania określonej formy, w tym formy pisemnej. Żądanie to mogło więc być również zgłoszone ustnie. W tym zakresie stosuje się, jak wskazano wyżej, ogólne przepisy dotyczące oświadczeń woli. Jak wynika z oświadczeń złożonych przez współwłaścicieli lokalu udzielili oni B. D. (1) pełnomocnictwa do złożenia wniosku w sprawie głosowania nad uchwałami na zasadzie, że na jednego właściciela lokalu przypada jeden głos oraz że udzielili pełnomocnictwa do głosowania za podjęciem wskazanych uchwał w trybie indywidualnego zbierania głosów. Pełnomocnictwa zostały udzielone w formie ustnej, w ich treści nastąpiło dokładne określenie materii, w której miałoby nastąpić głosowanie według zasady „jeden właściciel – jeden głos”. Zostały zatem udzielone pełnomocnictwa rodzajowe, określające typ czynności, do których pełnomocnik jest umocowany. Dodatkowo wskazać należy, że jeżeli głos został oddany przez jednego współwłaściciela w imieniu wszystkich, a pozostali nie zaprotestowali na zebraniu, ani nie kwestionowali tego później, nie zaskarżyli też uchwały, to należy domniemywać, że głos został oddany za ich zgodą i wiedzą (art. 231 k.p.c.). Niezasadne tym samym jest stanowisko sądu pierwszej instancji, który uznał, że B. D. (1) w/w wniosek podpisała tylko w imieniu własnym.

Wskazać jednakże należy, że w przypadku głosowania na zebraniu nie wystąpiły przesłanki do zastosowania art. 23 ust. 2a ustawy o własności lokali, wobec nieposiadania przez powoda większości udziałów w tym czasie (...) Właściciele pozostałych lokali nie mogli zatem podjąć decyzji o głosowaniu nad uchwałami według zasady „jeden właściciel – jeden głos”.
Ostatecznie trafnie więc Sąd Okręgowy uznał, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy nie doszło do skutecznej zmiany sposobu głosowania nad uchwałami głosowanymi na zebraniu właścicieli lokali. W efekcie do uchwał tych znajduje zastosowanie ustawowa zasada liczenia głosów przewidziana w art. 23 ust. 2 u.w.l., zgodnie z którą uchwały zapadają większością głosów właścicieli lokali, liczoną według wielkości udziałów. Zasadnie Sąd Okręgowy wskazał, że według powyższej zasady żadna z zaskarżonych uchwał nie uzyskała większości głosów.(...)

Ustalenie to doprowadziło sąd pierwszej instancji do słusznego wniosku, że uchwały te w ogóle nie zostały podjęte, a tym samym nie istnieją. Stanowisko to jest zbieżne z poglądem Sądu Najwyższego, który wskazuje, że uchwały wspólnoty mieszkaniowej (właścicieli lokali) podjęte bez wymaganego kworum lub bez wymaganej prawem większości głosów uznać należy za uchwały nieistniejące (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2006 r., I CK 336/05, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 2009 r., II CSK 83/09).

Powyższe przesądza o rozstrzygnięciu negatywnym dla pozwanego. Chybione jest powoływanie się przez apelującego na nadużycie prawa przez powoda (art. 5 k.c.). Wystąpienie z procesem mającym na celu wyeliminowanie z obrotu nieistniejącej uchwały wspólnoty mieszkaniowej stanowi realizację podstawowego uprawnienia członka tej wspólnoty. Fakt, że dotyczy okresu przeszłego w stosunku do chwili wyrokowania oraz że wpływa na rozliczenia finansowe we wspólnocie nie ma decydującego znaczenia.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -10-17_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”