Roszczenie wspólnoty wobec spóldzielni o zwrot FR

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5967
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Roszczenie wspólnoty wobec spóldzielni o zwrot FR

#1 Post autor: piotrusb » 13-06-2017, 10:51

Wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. akt III Ca 1488/16.
Sąd Rejonowy przyjął, iż brak podstaw do uznania, iż świadczenia powodów na fundusz remontowy dokonywane w okresie od 1 kwietnia 2008r. do 31 października 2011r. stanowiły nienależne świadczenie i brak podstaw do żądania ich zwrotu obecnie na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 §1 i §2 k.c. Podkreślono, iż świadczenie które powodowie uiszczali na podstawie przepisów ustawy na rzecz spółdzielni na fundusz remontowy nie było nienależnym świadczeniem, gdyż wpłaty miały oparcie w prawie i przysługiwały stronie pozwanej. Wpłaty na fundusz remontowy stanowiły bowiem składnik obowiązku ustawowego przewidzianego w art. 4 ust 1 – 2 i ust. 4 znowelizowanej ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych - uczestniczenia w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości i zostały przeznaczone przez pozwaną na koszty eksploatacji i utrzymania nieruchomości stanowiącej mienie spółdzielni.
Fundusz remontowy spółdzielni należy potraktować jako fundusz własny spółdzielni, tj. część jej majątku, którym samodzielnie spółdzielnia zarządza, ale i który służy pokryciu wszelkich innych zobowiązań spółdzielni z tytułu kosztów i strat. Może być przeznaczony na określony w ustawie cel i środki na nim zgromadzone nie mogą być zwrócone powodom.

W ocenie Sądu Rejonowego przepis art. 6 u.s.m. służy wyłącznie zapewnieniu jasności i przejrzystości rozliczeń, wpłat na ten cel i nie można z niego wyprowadzać jakiś nowych praw i obowiązków spółdzielni oraz osób wpłacających, w tym roszczeń finansowych. Zaewidencjonowanie środków dla danej nieruchomości nie wiąże się w żaden sposób z prawem mieszkańców tej nieruchomości do dysponowania swobodnie tymi środkami ani z prawem do żądania zwrotu tych środków również w przypadku utworzenia wspólnoty mieszkaniowej. Środki wpłacone na fundusz stanowią mienie oddane do dyspozycji spółdzielni, a art. 6 u.s.m. wyraża zasadę tzw. bezwynikowej działalności gospodarczej spółdzielni mieszkaniowej przejawiającej się w tym, iż niezależnie od tego, czy w danym roku koszty o których mowa w art. 6 ust. 1 u.s.m przewyższają wymienione tam przychody, to nie stanowi to podstawy do żądania od nich dodatkowych opłat, bo obowiązki w zakresie wnoszenia opłat zostały określone w art. 4 u.s.m. Spółdzielcy nie mogą więc żądać zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie art. 4 ust 1, 2 i 4 u.s.m. Nadpłacone świadczenia z tytułu kosztów eksploatacji oraz funduszu remontowego nie podlegają zwrotowi w sytuacji ich wykorzystywania. W regulaminie wskazano, iż niewykorzystany w danym roku fundusz remontowy przechodzi do wykorzystania na rok następny i nie ma prawnej możliwości wypłat z funduszu remontowego na cele inne, niż wskazane w ustawie lub regulaminie.(...)

W apelacji skarżący powołali się na obrazę przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne pominięcie, iż po zakończeniu umowy o zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zawartej w dniu 25 października 2011r. pomiędzy wspólnotą mieszkaniową a pozwaną spółdzielnią, zarządca tj. pozwana spółdzielnia zobowiązana była m.in. do niezwłocznego wydania majątku wspólnoty mieszkaniowej w postaci środków zgromadzonych na funduszu remontowym. W tak sformułowanym zarzucie trudno się doszukiwać naruszenia zasad oceny materiału dowodowego. Art. 233 § 1 k.p.c. przewiduje bowiem, że sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego uznania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, czyli z uwzględnieniem wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu oraz wszystkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych środków dowodowych, a mających znaczenie dla ich mocy i wiarygodności. Sąd I instancji nie uchybił więc zasadom z art. 233 § 1 k.p.c. dokonując ustaleń faktycznych w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, a dokonał po prostu odmiennej oceny prawnej i nie ustalił obowiązku zwrotu przez pozwaną na rzecz wspólnoty mieszkaniowej (a w zasadzie na rzecz jej członków bo to oni są powodami w niniejszej sprawie a nie wspólnota mieszkaniowa) środków zgromadzonych na funduszu remontowym za okres objęty pozwem, czyli z okresu gdy spółdzielnia sprawowała zarząd przymusowy nieruchomością do momentu wyodrębnienia własności ostatniego lokalu w tym budynku, bo nie dopatrzył się ku temu podstawy prawnej, co wyraźnie podkreślił w rozważaniach prawnych.

Natomiast rozstrzygnięcia przywołane w apelacji a dotyczące prawomocnego przesądzenia kwestii braku obowiązku członków wspólnoty mieszkaniowej partycypowania w kosztach wspólnego utrzymania nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni nie mają dla tej sprawy znaczenia, zwłaszcza dla ustaleń faktycznych, bo dotyczą one innej sytuacji zarówno faktycznej, jak i prawnej. W sprawach oznaczonych w instancji odwoławczej sygn. akt III Ca 170/16 - wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 9 czerwca 2016r. i III Ca 395/16 - wyrok z dnia 23 czerwca 2016r. Sądu Okręgowego w Łodzi zostały oddalone roszczenia spółdzielni mieszkaniowej dochodzone od byłych członków spółdzielni za okres po wyodrębnieniu własności wszystkich lokali, czyli po powstaniem wspólnoty, a nie jak jest w niniejszej sprawie uiszczone zanim ta wspólnota powstała.

Za niezasadne należało też uznać zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, tj art. 410 k.c., art. 4 ust. 4 1 u.s.m., art. 6 u.s.m. oraz art. 5 k.c.
Sąd Okręgowy chciałby w tym zakresie odwołać się przede wszystkim do treści orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 lutego 2015r. w sprawie K 60/13, które weszło w życie dnia 10 lutego 2015r.. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, co prawda, że art. 26 ust. 2 u.s.m. w zakresie, w jakim nie przewiduje prawa byłego członka spółdzielni mieszkaniowej, któremu przysługuje odrębna własność lokalu, do odpowiedniej części funduszu remontowego jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 i z art. 31 ust. 3 Konstytucji, ale jak wyraźnie zaznaczył w uzasadnieniu orzeczenia, powyższe nie stwarza jednak możliwości dochodzenia wypłaty świadczeń uiszczonych na fundusz remontowy przez podmioty, które przestały być członkami spółdzielni przed wejściem wyroku w życie. Taka właśnie sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie i dotyczy żądania powodów. Powodowie utworzyli bowiem wspólnotę mieszkaniową w październiku 2011r. , a żądanie zwrotu wpłat na fundusz remontowy dotyczy okresu sprzed tej daty, czyli w okresie gdy na powodach ciążył obowiązek uiszczania opłat wynikających z art. 4 ust. 1 -2 i ust. 4 u.s.m. Ta podstawa ich obowiązku nie odpadła ze skutkiem wstecz.
Zalecona przez Trybunał Konstytucyjny modyfikacja zasad dotyczących rozliczeń byłych członków ze spółdzielnią powinna wprowadzać i określać zasady rozliczania w zróżnicowanych stanach faktycznych należy ona do ustawodawcy i ma być wprowadzona dopiero w przyszłości.

Obecnie obowiązujący art. 26 ust 1 u.s.m. ma zastosowanie w sytuacji, gdy wszystkie lokale w budynku położonym w obrębie danej nieruchomości zostały wyodrębnione i wskazuje, że wówczas do praw i obowiązków właścicieli oraz zasad zarządzana nieruchomością wspólną znajdą wprost zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali Powyższe oznacza więc, iż ustaje reżim zarządu i administrowania wynikający z ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Spółdzielnia w wyniku uwłaszczenia wszystkich lokali w danym budynku traci prawo do wykonywania funkcji zarządcy a skutek powyższy następuje z mocy prawa. Na tej podstawie od dnia powstania wspólnoty mieszkaniowej, czyli w przypadku powodów od października 2011r. rozliczają się z pozwaną spółdzielnią na podstawie przepisów ustawy o własności lokali, a do tej pory na podstawie art. 26 ust 2 u.s.m., który obowiązywał do dnia poprzedzającego wejście w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 60/13, tj. do 9 lutego 2015r. Brak więc podstaw do uwzględnienia roszczeń powodów dochodzonych w niniejszej sprawie.

Dodatkowo Sąd Okręgowy chciałby zaznaczyć, że teoretycznie istniała możliwość rozliczenia ze spółdzielnią mieszkaniową wpłat dokonanych indywidualnie przez każdego z powodów na fundusz remontowy za objęty pozwem okres czasu w ramach umowy o wyodrębnieniu własności ich lokalu. Ewentualnie, gdy powstała już wspólnota mieszkaniowa i ustał zarząd przymusowy spółdzielni, a następnie wspólnota mieszkaniowa, do której należą powodowie zawarła z pozwaną spółdzielnią umowę o zarządzanie nieruchomością, to w tej umowie można było zawrzeć odpowiednie zapisy co do sposobu rozliczenia tych środków w przypadku zakończenia sprawowania tego zarządu.

Jako niezasadny Sąd Okręgowy uznał zarzut naruszenia art. 5 k.c. , który ustanawia zakaz korzystania w określonych granicach z praw podmiotowych, nie jest natomiast źródłem powstania takich praw. W konsekwencji zatem, nie może on stanowić samodzielnej podstawy powództwa, co oznacza, że nadużycie prawa nie może dać uprawnień o charakterze trwałym (por. SN (7) z 19 .04.1971, III PRN 7/71, SN z 14.01.1970r., II Cr 609/69). Przepis ten może natomiast stanowić przesłankę obrony dłużnika przed skierowanym do niego roszczeniem, natomiast z istoty rzeczy nie nadaje się do konstruowania na jego podstawie samoistnych roszczeń.
http://orzeczenia.lodz.so.gov.pl/conten ... -02-14_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”