Wspólnota musi udowodnić roszczenie

Orzecznictwo sądów rejonowych, okręgowych i apelacyjnych.
Wiadomość
Autor
piotrusb
.
.
Posty: 5977
Rejestracja: 28-12-2009, 17:51

Wspólnota musi udowodnić roszczenie

#1 Post autor: piotrusb » 23-05-2017, 10:39

Wyrok Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt I C 994/15.
Według obowiązującej w procesie cywilnym zasadzie rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.), na powodzie spoczywa obowiązek wykazania faktów, z których wywodzi dochodzone roszczenie – co do zasady i wysokości, zaś obowiązek dowodowy pozwanego obejmuje fakty tamujące lub niweczące roszczenie powoda. Należy przy tym mieć na względzie oczywistą prawidłowość, iż obowiązek dowodzenia po stronie pozwanego aktualizuje się dopiero w przypadku skutecznego wywiedzenia jego odpowiedzialności przez powoda. Dlatego też powinnością sądu jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne uzasadniające zgłoszone żądanie (a mianowicie czy podjęła niezbędną inicjatywę dowodową), a dopiero w razie pozytywnego przyjęcia w tym zakresie, rozstrzygnięcie o zarzutach strony przeciwnej. Jeśli zaś takiego ustalenia dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa niezależnie od skuteczności podjętej przez pozwanego linii obrony. Jednocześnie, z uwagi na przedstawiony rozkład ciężaru dowodu w sprawie, brak dowodów ze strony powoda na okoliczność istnienia roszczenia i jego wysokości powoduje, że ewentualnie podjęta przez stronę pozwaną inicjatywa dowodowa staje się zbędna i nie ma potrzeby prowadzenia postępowania dowodowego na okoliczności mające podważyć zasadność roszczenia. Uwzględnienie wniosków dowodowych pozwanego w takiej sytuacji prowadziłoby do zwłoki w postępowaniu.

Przeniesienie powyższych reguł na grunt niniejszego postępowania wprost prowadzi do wniosku, że roszczenie w zakresie kosztów energii cieplnej nie zostało wykazane. Powódka bowiem nie przedstawiła dowodów pozwalających na ustalenie, że koszty centralnego ogrzewania lokalu pozwanego wyniosły kwotę wskazaną w rozliczeniu, a także nie zaoferowała dowodów umożliwiających weryfikację wysokości tych kosztów. Na potwierdzenie istnienia żądania przedłożyła jedynie sporządzone przez siebie wydruki zestawień opłat eksploatacyjnych, które nie stanowią dowodu na istnienie roszczenia. W razie sporu sądowego wspólnota winna wykazać, że kwestionowane opłaty naliczyła prawidłowo, w sposób adekwatny do rzeczywistych kosztów. Po drugie, niezbędny zakres inicjatywy dowodowej powódki wyznaczało stanowisko pozwanego, bowiem nie ulega wątpliwości, że pozwany kwestionował prawidłowość rozliczenia kosztów ciepła.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, by powodowa wspólnota podejmowała uchwały w przedmiocie sposobu rozliczania kosztów ogrzewania, a z całą pewnością nie podejmowała uchwały w przedmiocie sposobu rozliczania lokali nieopomiarowanych. Jak już wskazywano wyżej, wprawdzie sam obowiązek ponoszenia opłat na pokrycie kosztów zarządu, w tym opłat za ogrzewanie, wynika z samej treści ustawy o własności lokali, to jednak sposób ustalenia wysokości tych opłat wymaga zgody wyrażonej w uchwale właścicieli lokali, której – w zakresie opłat za ogrzewanie – w niniejszej sprawie nie podjęto. Tym samym brak było podstawy do naliczania opłat od pozwanego z tego tytułu.
Ponadto, nawet przy przyjęciu, że taka podstawa zaistniała, to należy zauważyć, że w niniejszym postępowaniu nie wykazano w jakim dokładnie okresie grzejniki w lokalu pozwanego były zdemontowane, a zatem za jaki dokładnie okres zasadne było naliczanie od pozwanego opłat „karnych”, zgodnie z zasadami przyjętymi dla lokali nieopomiarowanych. W rozpatrywanym przypadku w ocenie Sądu oczywistym jest, że dla wykazania wysokości opłat obciążających pozwanego potrzebne jest przedstawienie takiego materiału, w tym takich dokumentów, które nie tylko obrazują sposób wyliczenia tych opłat, lecz także potwierdzają okoliczności stanowiące podstawę określenia opłat w danej wysokości i prawidłowość ich przyjęcia.

Należy wobec powyższego uznać, że strona powodowa – wbrew ciążącemu na niej w myśl art. 6 k.c. i 232 k.p.c. obowiązkowi – nie wykazała samego istnienia żądanych kwot.
http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N/ ... -04-26_001
piotrusb

Link:
BBcode:
HTML:
Schowaj odnośniki
Pokaż odnośniki do wpisu

ODPOWIEDZ
  • Podobne tematy
    Odpowiedzi
    Odsłony
    Ostatni post

Wróć do „Orzecznictwo sądów powszechnych”