Regulamin rozliczeń ciepła

[piotrusb]

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27 maja 2024 r., sygn. akt I ACa 161/22

Rację ma Sąd Okręgowy, że powodowie, na których spoczywał w tym zakresie ciężar dowodu, poza twierdzeniami i własnymi wyliczeniami nie wskazali żadnego materiału dowodowego pozwalającego na weryfikację zarzucanego braku zasadności przyjętych w spornym regulaminie współczynników i sposobu rozliczeń należności za media. Prawidłowo wywiódł Sąd Okręgowy, że brak jest uzasadnienia dla twierdzenia, by uwzględniany przez zarządcę współczynnik ilości GJ energii koniecznej do podgrzania 1 m3 wody na poziomie 0,45 GJ/m3 przy jednoczesnym zakresie wskazanym w regulaminie od 0,35 do 0,55 GJ/m3 był nieprawidłowy przy uwzględnieniu w szczególności strat ciepła w trakcie przesyłu ciepłej wody instalacją i konieczności stałego jej podgrzewania związanego z koniecznością zapewnienia stałego dostępu właścicielom lokali do ciepłej wody użytkowej. Nie jest wystarczające powołanie się w tym zakresie na sporządzoną charakterystykę energetyczną budynku bowiem w ocenie Sądu Apelacyjnego stwierdzenie powyższych okoliczności wymagało wiadomości specjalnych. To samo dotyczyło weryfikacji przyjętej metody obliczania ilości paliwa gazowego, które należało zużyć w celu podgrzania ciepłej wody użytkowej i CO (w częściach wspólnych budynku i w poszczególnych lokalach) i kosztów jego zakupu. Powodowie nie zgłosili wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego celem wykazania, że zawarte w regulaminie rozliczania mediów wartości nie są adekwatne dla nieruchomości i instalacji grzewczej o danym stanie technicznym, który to dowód byłby najbardziej miarodajnym w celu stwierdzenia tych okoliczności, poprzestając na własnych wyliczeniach, przedstawiając je w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji i w uzasadnieniu apelacji. Nie wykazali tym samym aby metody wyliczenia kosztu podgrzania ciepłej wody użytkowej i ciepłej wody na potrzeby centralnego ogrzewania były ustalone w sposób sprzeczny z przepisami prawa, umową właścicieli lokali, bądź aby naruszały zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszały interesy powodów.

Prawidłowo także wskazał Sąd okręgowy, że zgodnie z art. 45a ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne koszty zakupu ciepła, w części dotyczącej ogrzewania lokali mieszkalnych i użytkowych, rozlicza się dla wspólnych części budynku wielolokalowego w oparciu o powierzchnię lub kubaturę tych części odpowiednio w proporcji do powierzchni lub kubatury zajmowanych lokali. Stosownie do art. 45a ust. 9 w/w ustawy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego dokonuje wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale mieszkalne i użytkowe w tym budynku, tak aby wybrana metoda, uwzględniając współczynniki wyrównawcze zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku przy jednoczesnym zachowaniu prawidłowych warunków eksploatacji budynku, określonych w odrębnych przepisach stymulowała energooszczędne zachowania oraz zapewniała ustalanie opłat za zakupione ciepło w sposób odpowiadający zużyciu ciepła na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej. Zgodnie z art. 45a ust. 10 w/w ustawy właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego wprowadza wybraną metodę, o której mowa w ust. 9 w formie wewnętrznego regulaminu rozliczeń ciepła przeznaczonego na ogrzewanie budynku i przygotowanie ciepłej wody użytkowej dostarczanej centralnie poprzez instalację w budynku, zwanego dalej „regulaminem rozliczeń”.

W okolicznościach niniejszej sprawy strona powodowa co do zasady dopełniła obowiązków nałożonych na nią ustawą prawo energetyczne.

Nie budzi też wątpliwości, że nieopomiarowane grzejniki w trzech komórkach lokatorskich stanowią źródło ogrzewania całej kondygnacji. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego założenie grzejników w lokalach użytkowych będących własnością poszczególnych właścicieli lokali wiązało się z koniecznością zapewnienia ciepła na całym poziomie nieruchomości i wynikało z konieczności podłączenia ich do istniejących pionów instalacji centralnego ogrzewania. Przedmiotowe komórki lokatorskie są rozproszone na całej kondygnacji i są źródłem ciepła dla wszystkich pomieszczeń znajdujących się na tej kondygnacji, obejmujących elementy nieruchomości wspólnej takie jak węzeł gazu, węzeł kotłowniczy, pomieszczenie kotłowni, pomieszczenie sprzątającego, korytarze, a także wszystkie 17 komórek lokatorskich tam się znajdujących. Wobec czego, jak prawidłowo wywiódł Sąd Okręgowy, koszty ponoszone na ogrzanie tych trzech pomieszczeń należy rozliczać w kontekście wszystkich pomieszczeń w ten sposób ogrzewanych znajdujących się na tej kondygnacji, w tym w szczególności pomieszczeń w których znajdują się instalacje ważne dla funkcjonowania całego budynku. Jak przy tym wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, zgodnie z decyzją podjętą przez członków wspólnoty grzejniki te są co jakiś czas wyłączane z użytku celem zmniejszenia kosztów ogrzewania części wspólnych nieruchomości.

Chybione są zarzuty powodów odnoszące się do audytu energetycznego budynku w kontekście dyspozycji art. 45a ust. 13 ustawy prawo energetyczne. Sąd ocenia zgodność zaskarżonej uchwały z prawem, zasadami prawidłowego zarządu nieruchomością wspólną i interesami poszczególnych właścicieli lokali na datę, w jakiej została ona podjęta. Przepis art. 45a ust. 13 ustawy Prawo energetyczne, na który powołują się w tym zakresie powodowie został natomiast dodany do ustawy dopiero z dniem 01 października 2016 r.

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak także podstaw do kwestionowania zapisów spornego Regulaminu w zakresie, w jakim dotyczy rozliczeń z tytułu kosztów zużycia wody ciepłej i zimnej i odprowadzania ścieków (§6 pkt 6 Regulaminu), a które w określonych przypadkach według twierdzeń powodów prowadzić miałyby do podwójnego obciążania powodów kosztami zakupu wody i odprowadzania ścieków z ich lokalu, co wynikać miałoby m. in. z metody wyliczania zużycia w oparciu o wskazania wodomierzy z zaokrągleniami rzeczywistych wskazań (pominięcie części ułamkowych przy odczycie licznika) bądź z trudności dokonania dokładnego odczytu. Twierdzenia powodów (poparte ich indywidualnymi wyliczeniami) mają w tym zakresie zupełnie hipotetyczny charakter. Ponadto odnoszą się do okoliczności faktycznych związanych ze starannością i dokładnością, która winna mieć miejsce przy dokonywania odczytów wskazań wodomierzy, pozostających bez wpływu na prawidłowość zasady rozliczeń wyrażonej w zapisach Regulaminu. Z tych samych przyczyn bez znaczenia dla oceny prawidłowości spornej uchwały pozostają podnoszone w apelacji zarzuty odnoszące się do sposobu, w jaki faktycznie dokonywane były rozliczenia mediów przez zarządcę budynku, w szczególności w zakresie w jakim rozliczenia te odbywać miały się z naruszeniem zapisów Regulaminu.

Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny, na zasadzie art. 385 k.p.c., apelację oddalił.

https://orzeczenia.ms.gov.pl/content/$N ... -05-27_003